Welke film heb je net gekeken en wat vond je ervan? (8)

[Nielsje]

An Evening with Keven Smith 1 & 2 (Evening Harder)
Kevin Smith staat bekend om zijn ellenlange Q&A sessies, soms wel van zes uur. Het beste van een aantal sessies hiervan is uitgebracht op deze dvd's. Voor fans van zijn werk een must have, want Smith geeft uitgebracht antwoord op enkele rondom zijn verhalen, manier van werken en karakters. Verder is het bij vlagen net zo hilarisch als zijn films, vooral als hij het publiek begint te provoceren. Als je van zijn humor houdt zijn dit geweldige dvd's. De bijdrage van Jason Mewes, die er af en toe bij is, is verwaarloosbaar. Ik weet niet of hij toen al van de drugs af was of niet, maar er komt bijzonder weinig uit.
Binnen onafzienbare tijd moet deel drie verkrijgbaar zijn .

[Erwin de Koning]

10,000 BC

Niet zo slecht als de meesten roepen, maar ook geen topvermaak.

zeseneenhalluffie

[vince curtin]

La vie en rose 7/10 Sterk Franse film over de zware leven van Edith Piaf.
Muziek is natuurlijk mooi en er was een terecht oscar voor Marion Cotillard.

Sweeny Todd 5/10 Een top cast maar ik was niet echt onder de indruk.Misschien moet ik het een tweede kijkbeurt geven.

Rec 7/10 Scary low budget horror film uit Spanje.Heel goed gedaan en de shaky cam vond ik veel minder storent als in cloverfield.

Trailer Park Boys 7/10 ik heb seizoen 1,2 en 3 gekeken.Heel grappige series over een group kampers uit Canada...

gr,vince.

[mercapto]

Trailer Park Boys 7/10 ik heb seizoen 1,2 en 3 gekeken.Heel grappige series over een group kampers uit Canada...

gr,vince.

En zijn de echte kampers ook komen huilen bij de programma-makers ?

[Marcel v/d H.]

The Deer Hunter (Michael Cimino, 1978 )
Op zich een prima film, alleen de lange speelduur stond mij persoonlijk erg tegen. Vooral het eerste en laatste deel (voor en na Vietnam), hadden wel wat korter kunnen zijn. Neemt niet weg dat het voor de rest een goede film is, veel bekende acteurs die goed werk afleveren. 7.5

What Happens In Vegas... (Tom Vaughan, 2008 )
Ik had al geen hoge verwachtingen bij deze film, maar alsnog wat het een tegenvaller. Zelf voor een romantische komedie was de film zo zoet dat het glazuur je spontaan van de tanden vloog. Verder ontbreekt de chemie tussen ***cher en Diaz en zitten er maar weinig grappige scenes in de film. De leukste momenten kwamen overigens ook niet van ***cher en Diaz maar van hun vrienden. Verder viel het me op dan Diaz behoorlijk aan zich heeft laten sleutelen de laatste tijd en het is er allemaal niet beter op geworden. 5.0

In the Bedroom (Todd Field, 2001)
Sterk drama dat wel wat aan de trage en lange kant is, het sterke acteerwerk maakt echter veel goed. Met name Tom Wilkinson blinkt wederom uit in een prachtige rol, begin de beste man steeds meer te waarderen, echt een goed acteur. Verder een mooie link tussen de kreeften in de fuik en de relatie tussen slachtoffers en dader. 7.8

[Mr. Blonde]

Diary Of The Dead - George A Romero - 2007
Hoppa!...weer maar eens een zombie film. Deze keer van de meester George Romero. Een groep jongeren probeert de levende doden te ontlopen blablablabla enz. Je kent het wel. Het 'unicum' van deze film is dat het gepresenteert wordt als 'reality-tv'. Waar recent Cloverfield en [Rec] wel als 'realiteit' wisten te overtuigen, lukt dat hier niet..wellicht komt dat door de gebruikte camera's. Ik word trouwens wel ziek van CGI-bloed..dat ziet er echt niet uit...waaaaaar zijn de bloedzakjes gebleven?!?!
(ff een Verhoeventje doen... ) Er zit zelfs een boodschap in de film! Echt waar!

Commando - Mark L Lester - 1985
Heerlijke rauwe harde aktiefilm met Arnie, doorspekt met geweldige one-liners...jeugdsentiment!

Sherrybaby - Laurie Collyer - 2006
Sterke rol van Maggie Gyllenhaal als ex-junkie, die na 3 jaar in de bak te hebben gezeten, het leven weer moet oppakken.

[BigLebowski]

The Beautiful Country (Hans Petter Moland, 2004)



Moeilijk om uit te leggen waarom deze film het voor mij nèt niet helemaal was, maar laat ik toch een poging wagen. Om te beginnen vond ik de karakteruitwerking aan de vlakke kant, wat het inlevingsvermogen bemoeilijkte. Dat gold eigenlijk voor alle personages. Juist omdat deze film meer een persoonlijk drama dan een politiek drama beoogde te zijn, kon het dit veel sterker gebruiken. De tragische gebeurtenissen hadden hierdoor gevoelsmatig half hun impact. Je merkt wel dat het getracht is te doen, maar het komt niet goed uit de verf. Hiervoor zijn een aantal redenen aan te wijzen waar ik nu niet dieper op in wil gaan om er niet teveel een analyse van te maken.

Verder had ik wat dubbele gevoelens over de soundtrack. Aan de ene kant vond ik hem wel mooi en redelijk ingetogen, maar soms toch ook net even te 'aanwezig' en sentimenteel. Het kreeg hierdoor helaas nèt dat tikje kitscherige en sentimentele over zich, wat vaak zo kenmerkend is aan Amerikaans drama. Er zit ook weinig verandering in wat de film een rechtlijnige, vlakke spanningsboog meegeeft. Waarschijnlijk om het allemaal ingetogen te willen houden. Maar echte Aziatische films (zoals die van Kim Ki-duk) doen dit toch stukken beter.

Verder was het allemaal een beetje voorspelbaar en clichématig en balanceerde het nog wel eens op het randje van geloofwaarigheid. Het bleef voor mij hierdoor allemaal teveel een 'gewone speelfilm' en geen verhaal die je opzuigt en erin meetrekt (ondanks alle misère), zodat je vergeet naar een film te kijken. Het plot zelf was verder interessant genoeg en de beelden soms erg mooi. Dus al met al geen slechte film, maar ook zeker niet meer dan gemiddeld. Ik zal hem nog eens een herkansing geven.

7.0/10

[Daniël V.]

Sweeney Todd 5/10 Een top cast maar ik was niet echt onder de indruk.Misschien moet ik het een tweede kijkbeurt geven.

Deze vond ik ook tegenvallen. De typische gothic Burton-look wat betreft sets en personages met bijbehorende kostuums waren weer erg mooi verzorgd. Iedereen gooit hart en ziel in zijn personage, vooral Depp en Bonham-Carter.

De hele tragedie over de wraakzuchtige kapper die uiteindelijk gewoon seriemoordzuchtig wordt deed me helemaal niets. Om nog maar te zwijgen van de opera-musicalvorm. Het theatrale gezang verveelde me mateloos, en begon op momenten zelfs te irriteren.

Nee, voor mij geen herkijkbeurt. Het onderwerp/verhaal boeit me niet genoeg, en deze musicalvorm spreekt me gewoon niet aan.

[hstadman]

Deze vond ik ook tegenvallen. De typische gothic Burton-look wat betreft sets en personages met bijbehorende kostuums waren weer erg mooi verzorgd. Iedereen gooit hart en ziel in zijn personage, vooral Depp en Bonham-Carter.

De hele tragedie over de wraakzuchtige kapper die uiteindelijk gewoon seriemoordzuchtig wordt deed me helemaal niets. Om nog maar te zwijgen van de opera-musicalvorm. Het theatrale gezang verveelde me mateloos, en begon op momenten zelfs te irriteren.

Nee, voor mij geen herkijkbeurt. Het onderwerp/verhaal boeit me niet genoeg, en deze musicalvorm spreekt me gewoon niet aan.

Tja, je wist van tevoren dat er zang in voorkwam. Meestal ben ik ook huiverig voor dat soort films maar bijv. moulin rouge heeft mij zeer positief verrast.

[Sneaker]

BlackJack: Murder Archive
Detective Jack Kempson heeft een corrupte collega verlinkt. Dit wordt hem helemaal niet in dank afgenomen en hij wordt verbannen naar het archief. Daar moet hij als supervisor het invoeren van gegevens in het computersysteem Crimetrace overzien. Oude zaken worden in dit systeem ingevoerd in de hoop dat ze ooit opgelost zullen worden. Men wilde Jack in de kelder laten wegrotten, maar Jack heeft andere plannen. Zonder toestemming gebruikt hij de middelen waar hij nu over beschikt om de oude zaken op te lossen. Hij stuit op een dossier over de 7-jarige Ashleigh Kirsten die 30 jaar geleden werd gekidnapt. Er werd om losgeld gevraagd, maar er is nooit meer wat van hem vernomen. Daar wilt Jack verandering in brengen.

Een erg goede televisie film. Je kan het vergelijken met de serie Cold Case. Het verhaal is erg interessant en erg goed uitgewerkt. Niet alleen het verhaal van de zaak zelf, maar ook het verhaal over Jack Kempson en zijn collega's. Hoe hij uitgekotst wordt en hoe ze alles doen om hem dwars te zitten. Dit is erg goed uitgewerkt en er wordt voldoende aandacht aanbesteed. Maar ook de zaak die hij onder handen neemt is erg goed en het einde is echt geweldig. Zeer indrukwekkend. Het enige wat ik minder vond, was dat de baas van Jack hem een soort van compliment geeft. Iets te snel voor mij. Verder is het erg leuk om te zien dat Jack Kempson de stoere agent is die schijt aan alles heeft, maar wel het hart op de juiste plaats heeft zitten. Dit zorgt voor een aantal erg leuke momenten.

De film kent ook erg goed acteerwerk van de gehele cast. Vooral Colin Friels als Jack Kempson is geweldig. De film ziet er verder goed uit met een lekker rauwe en realistische sfeer.

Een erg goede eerste film (er zijn er tot nu toe zeven gemaakt) met een interessant en goed uitgewerkt verhaal, interessante en geloofwaardige karakters en goed acteerwerk.


BlackJack: In The Money
Twaalf jaar geleden is er een vrouw vermoord en haar zoon is er na een bekentenis voor veroordeeld. Maar na onderzoek van Jack Kempson en Sam Lawson en een aanslag op de man van de vermoorde vrouw, wordt het al snel duidelijk dat dingen niet zijn zoals men dacht. Is er een verband tussen de moord en de aanslag? Is de zoon echt schuldig? En zijn er fouten gemaakt?

De publieke omroep vond het blijkbaar nodig om de tweede film in de serie over te slaan en gelijk naar de derde film te gaan. Waarom is mij onduidelijk. Het zorgde wel gelijk voor verwarring. Sam Lawson is nu ineens de sidekick van Jack en er is geen introductie (die waarschijnlijk dus in de tweede film wordt gegeven). Ik ben er alleen niet erg rouwig om want Marta Dusseldorp is geweldig als Sam Lawson. Ik durf zelfs te beweren dat ik haar beter dan Colin Friels vind. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat het acteerwerk weer erg goed is. Net als in het eerste deel is Colin Friels weer cool als stoere agent die schijt aan iedereen heeft. In dit deel zelfs aan zichzelf. Maar dat laat wel weer zien wat er voor hem belangrijker is. Werkt hij voor gerechtigheid of om er zelf op vooruit te gaan? Een interessante keuze en goed uitgewerkt. Wat ik wel jammer vond, is dat in deze film minder wordt in gegaan op de haat van de collega's van Jack tegen hem. Dit komt in deze film bijna niet naar voren. Ook het bij verhaaltje over het prive leven van Jack Kempson had wat beter en interessanter gekund. De zaak waar Jack aan werkt is wel weer interessant, maar het is allemaal net wat minder dan de eerste film. Het lekkere grauwe sfeertje is ook weer aanwezig en zorgt voor dat extra laagje realisme.

Kortom het is nog steeds een goede film, maar het is net allemaal wat minder dan de eerste film. Maar nog steeds goed, erg vermakelijk en de toevoeging van Marta Dusseldorp is een gouden zet.


Thoughtcrimes
In 1994 maakt Freya McAllister zich klaar voor het schoolbal. Ze heeft het naar haar zin en alles lijkt goed te gaan, tot ze allemaal stemmen in haar hoofd hoort. Men denkt dat ze schizofreen is en wordt opgenomen in een gekkenhuis. Jarenlang weten doktoren niet wat er mis met haar is. Totdat Dr. Michael Welles, die samenwerkt met de NSA, haar onder haar hoede neemt en haar vertelt dat ze niet gek is. Ze beschikt over bijzondere krachten en hij doet er alles aan om haar te helpen ze onder controle te krijgen.

Wat een geweldige film. Of Pilot moet ik eigenlijk zeggen. Thoughtcrimes zou oorspronkelijk de eerste aflevering van een nieuwe serie zijn. Helaas is dit er nooit van gekomen. Erg jammer, want afgaande op de film zou het een geweldig serie zijn geweest. Erg jammer.

Maar zoals ik eerder al zei vond ik de film geweldig. Ik heb een zwak voor films over mensen met een speciale gave en vooral ook hoe ze er mee omgaan. Dit wordt in deze film erg goed uitgewerkt. In het begin heeft Freya haar gave om de gedachten van mensen te horen nog niet onder controle en ze wordt hierin geholpen door de dokter. Dit is erg goed uitgewerkt met een aantal leuke vondsten waarin ze zich verdiept in haar krachten. Daarna wordt ze in de wijde wereld losgelaten. Hier schakelt de film naar een wat hoger tempo. Ze gebruikt haar gave in een aantal zeer coole, grappige en toffe scene's. Van achtervolgingen, tot explosies tot ondervragingen. Een groot spektakel met een lekker tempo. Ook de reacties van de mensen die aan haar gave ten prooi vallen zijn erg leuk. Je hoort zelf ook hun gedachten en dat is echt geweldig. En dat brengt me gelijk naar een ander punt waar de film goed op scoort. Het acteerwerk. Iedereen doet het erg goed. Navi Rawat zet haar rol als gedachtenlezer geweldig en met veel charme neer. Heel erg goed.

Dan nu eigenlijk het enige minpunt aan de film. En eigenlijk is dat niet eens de schuld van de film zelf. Ik heb het namelijk over het verhaal. Het is erg interessant en goed uitgewerkt, maar op het einde blijven er wat zaken over die gestart zijn, maar niet afgerond worden. Dit komt natuurlijk omdat de film een pilot is van een serie die er nooit is gekomen. Ontzettend jammer want het verhaal start een aantal verhaallijnen waar nu niets mee gedaan is. Als er een serie was er echt genoeg potentie om een geweldig verhaal te vertellen.

Maar verder is het een geweldige film met erg goed acteerwerk, een goed verhaal, veel actie en een hoog tempo. Bovendien wordt de gave ook erg goed en geloofwaardig gebruikt. Ik heb van begin tot het einde geboeid zitten kijken. Jammer dat er na de film niets meer komt. Al hoop ik natuurlijk stiekem op een tweede film want het smaakt zeker naar meer.

[Patrick van den Hul]

Deze vond ik ook tegenvallen. De typische gothic Burton-look wat betreft sets en personages met bijbehorende kostuums waren weer erg mooi verzorgd. Iedereen gooit hart en ziel in zijn personage, vooral Depp en Bonham-Carter.

De hele tragedie over de wraakzuchtige kapper die uiteindelijk gewoon seriemoordzuchtig wordt deed me helemaal niets. Om nog maar te zwijgen van de opera-musicalvorm. Het theatrale gezang verveelde me mateloos, en begon op momenten zelfs te irriteren.

Nee, voor mij geen herkijkbeurt. Het onderwerp/verhaal boeit me niet genoeg, en deze musicalvorm spreekt me gewoon niet aan.

Ik vind het nogal vreemd dat Sweeney Todd steeds wordt bekritiseerd vanwege de musicalvorm, oftewel het genre.

Je noemt een comedy toch ook niet te grappig, een drama te aangrijpend of een horrorfilm te eng?

[hstadman]

Ik vind het nogal vreemd dat Sweeney Todd steeds wordt bekritiseerd vanwege de musicalvorm, oftewel het genre.

Je noemt een comedy toch ook niet te grappig, een drama te aangrijpend of een horrorfilm te eng?

Ik denk dat de meeste mensen deze vorm niet ligt. Ze willen het toch eens proberen vanwege de stijl (Burton) en dan blijkt het gezang ze alsnog te storen. Wat kun je anders verwachten in een musical?!

[Daniël V.]

Juno (2007) - Jason Reitman

Heerlijk aandoenlijke kleine film. De 16-jarige Juno (Ellen Page) wordt onverwacht zwanger van haar beste vriend, de sullige goeierd Pauly Bleeker (Michael Cera). Ze besluit het kind ter adoptie af te staan. Hiervoor kiest ze een jong echtpaar uit een krantenadvertentie. Na een krampachtig bezoekje aan het stel, wonende in een dure buitenwijk, wordt een overeenkomst tussen Juno en hen opgesteld. Juno neemt de overeenkomst bijzonder serieus, door regelmatig (zonder liefdesrelatiedoel) bij de man des huizes langs te gaan. Deze Mark (Jason Bateman) houd net als zij van rockmuziek en shabby horrorfilms. Als Mark haar echter vertelt zijn vrouw Vanessa (Jennifer Garner) te willen verlaten, voelt Juno de grond onder zich wegzakken. Intussen wordt haar omgang met Bleeker ook steeds vager, waardoor confrontaties onvermijdelijk worden.

Juno is een geweldig hartverwarmend verhaal over een op het eerste gezicht vroegwijs meisje dat vooral erg down-to-earth is. Aanspreekvormen als "Dude" en andere modewoorden komen er bijzonder relaxt uit, en vormen de oppervlakte van een heerlijk cultfiguur om echt mee mee te leven. Vergelijkbaar met helden als Ferris Bueller. Ellen Page brengt het weer prachtig, en bewijst voor mij tot veel in staat te zijn. Michael Cera speelt een soortgelijk sullig type als in Superbad, maar dan een tikkeltje volwassener. Ook hij brengt het met een naturel gemak dat me moeiteloos overtuigde. Bateman, Garner, en Juno's vader J.K. Simmons spelen het mooi ingetogen, met alle nuances op exact de juiste momenten.
Op de leuke titelsequentie na is de film visueel heel basic, maar door het goede spel en het aansprekende verhaal lette ik daar niet eens specifiek op. Voor een sterke karaktergedreven film een goed teken, dacht ik zo.

Ik hield hier een heel goed gevoel aan over. Het is heerlijk humoristisch drama over een "quirky" buitenbeentje en haar aparte leventje met alle denkbare jeugdsores, onweerstaanbaar leuk gebracht.

8,0 / 10

[Patrick van den Hul]

Ik denk dat de meeste mensen deze vorm niet ligt. Ze willen het toch eens proberen vanwege de stijl (Burton) en dan blijkt het gezang ze alsnog te storen. Wat kun je anders verwachten in een musical?!

Ik vond het Burton op en top, past voor mij naast Big Fish, Sleepy Hollow en Edward Scissorhands in het rijtje beste films die hij heeft gemaakt!

[Daniël V.]

Ik vind het nogal vreemd dat Sweeney Todd steeds wordt bekritiseerd vanwege de musicalvorm, oftewel het genre.

Je noemt een comedy toch ook niet te grappig, een drama te aangrijpend of een horrorfilm te eng?

Tja, ik wist wel dat het een musical was, dus het genre stond me voor het zien van de film niet tegen. De hoeveelheid zang (toch zeker 90%) werd me op een gegeven moment wat veel, en dat ging vervelen. Sommige acteurs vond ik daarbij ook totaal geen zangstem hebben. Alan Rickman, Sweeney's dochter en die scheepsjongen vond ik niet echt plezierig in de oren klinken. Depp en Bonham-Carter deden het best goed, maar iets meer gewone dialoog als rustmomenten hadden me toch nog een beetje meer kijk- en luisterplezier bezorgd.

Een musical als Dreamgirls kreeg me wel helemaal mee.

Maar afgezien daarvan was het ook vooral het verhaal van Sweeney Todd wat me gewoon niet wist te grijpen. Vooral toen het random killing begon, met het wel erg verheerlijkend hals doorsnijden... op dat moment eindigde mijn empathie met Sweeney.

[Daniël V.]

Ik vond het Burton op en top, past voor mij naast Big Fish, Sleepy Hollow en Edward Scissorhands in het rijtje beste films die hij heeft gemaakt!

Sleepy Hollow en Edward Scissorhands konden mij ook prima bekoren.

Daarnaast ook Charly and the Chocolate Factory, Corpse Bride, en de eerste twee Batmanfilms.

[Patrick van den Hul]

Maar afgezien daarvan was het ook vooral het verhaal van Sweeney Todd wat me gewoon niet wist te grijpen. Vooral toen het random killing begon, met het wel erg verheerlijkend hals doorsnijden... op dat moment eindigde mijn empathie met Sweeney.

Je moet het ook met een korreltje zou nemen natuurlijk, het is niet als serieus drama bedoeld. Wat het dan wel is, vind ik ook lastig te benoemen, misschien wel een komedie?

[Patrick van den Hul]

Sleepy Hollow en Edward Scissorhands konden mij ook prima bekoren.

Daarnaast ook Charly and the Chocolate Factory, Corpse Bride, en de eerste twee Batmanfilms.

Dat zijn inderdaad ook goede films, heb ze dan ook allemaal, net als de rest van Burtons oeuvre. Maar als ik er dan toch een paar beste moet noemen, dan vind ik de Burton films nu niet direct duidelijk zijn stijl hebben, je kunt gewoon zien dat hij daar minder artistieke vrijheid kreeg dan in andere films.

[Jeroen D]

Tja, ik wist wel dat het een musical was, dus het genre stond me voor het zien van de film niet tegen. De hoeveelheid zang (toch zeker 90%) werd me op een gegeven moment wat veel, en dat ging vervelen. Sommige acteurs vond ik daarbij ook totaal geen zangstem hebben. Alan Rickman, Sweeney's dochter en die scheepsjongen vond ik niet echt plezierig in de oren klinken. Depp en Bonham-Carter deden het best goed, maar iets meer gewone dialoog als rustmomenten hadden me toch nog een beetje meer kijk- en luisterplezier bezorgd.

Een musical als Dreamgirls kreeg me wel helemaal mee.

Maar afgezien daarvan was het ook vooral het verhaal van Sweeney Todd wat me gewoon niet wist te grijpen. Vooral toen het random killing begon, met het wel erg verheerlijkend hals doorsnijden... op dat moment eindigde mijn empathie met Sweeney.

Ik heb een hekel aan musicals dus ga ik deze film gewoon niet kijken. Charlie and the Chocolate Factory vond ik goed te pruimen alleen die liedjes........aarrggghhh......daar werd ik helemaal naar van..........

[BigLebowski]

Dat zijn inderdaad ook goede films, heb ze dan ook allemaal, net als de rest van Burtons oeuvre. Maar als ik er dan toch een paar beste moet noemen, dan vind ik de Burton films nu niet direct duidelijk zijn stijl hebben, je kunt gewoon zien dat hij daar minder artistieke vrijheid kreeg dan in andere films.

Ik vind zelf Ed Wood zijn beste film, maar daar zal ik wel redelijk alleen in staan, want daar hoor ik bijna nooit iemand over.

[hstadman]

Je moet het ook met een korreltje zou nemen natuurlijk, het is niet als serieus drama bedoeld. Wat het dan wel is, vind ik ook lastig te benoemen, misschien wel een komedie?

Noem het maar typisch burton....

[Jeroen D]

Ik vind zelf Ed Wood zijn beste film, maar daar zal ik wel redelijk alleen in staan, want daar hoor ik bijna nooit iemand over.

Ed Wood vind ik geweldig !!! Misschien wel z'n beste film.

[BigLebowski]

Ed Wood vind ik geweldig !!! Misschien wel z'n beste film.

Aaah gelukkig...één medestander!

(hoewel ik hier nog wel wat twijfel bespeur hehe)

[Dennis Vansant]

Aaah gelukkig...één medestander!

Heb hem zelf nog niet gezien (mijn favoriete Burton is trouwens met enige voorsprong Edward Scissorhands), maar deze heeft wel potentieel om mij diep te raken als fan van oude horrorfilms ik heb hem wel alvast besteld en hij ligt in België op me te wachten

[Coen P.]

Boogie Nights (Paul Thomas Anderson, 1997)
Boogie Nights is in essentie een stijloefening voor Magnolia, een latere film van Anderon. Het is een mozaïekfilm waarin de karakters (veelal de vaste cast van PT Anderson) onderdeel uitmaken van de porno-scene van het einde van de jaren '70. Vanaf het karakteristieke lange openingsshot zonder take van maar liefst drie minuten kom je door de muziek, de aankleding en het kleurgebruik terecht in een wereld die de jaren '70 ademt. Het plot gaat over de rise en fall van personen die onderdeel uitmaakten van de genoemde porno-scene. Het middelpunt is de jonge Dirk Diggler (Mark Wahlberg). Hij wordt ondekt door porno-regisseur Jack Horner (Burt Reynolds) en groeit uit tot één van de bekendste porno-acteurs. Het succes eist echter zijn tol, want zijn drugsgebruik en arrogante houding zorgt ervoor dat hij langzaam verwordt tot een voetnoot in de porno-geschiedenis. Aan de opkomst en val van Diggler zijn ook diverse andere karakters gekoppeld. Denk bijvoorbeeld aan zijn leeftijdgenote 'Rollergirl' (Heather Graham), zijn vriend 'Reed Rothschild' (John C. Reilly), de ster van Horner 'Amber Waves' (Julianne Moore), porno-acteur 'Buck Swope' (Don Cheadle) en crewleden 'Little Bill' (William H. Macy) en 'Scotty J' (Philip Seymour Hoffman). Geheel in de trant van de films van Robert Altman (Nashville, Short Cuts) smeedt Anderson de verhaallijnen van alle karakters in één groot, alomvattend verhaal. In Magnolia zou hij dit kunstje nog eens (en nog beter) doen. ****½