Welke film heb je net gekeken en wat vond je ervan? (8)

[Wim S.]

Deliver us from Evil: Onvoorstelbaar dat dit kan gebeuren binnen de katholieke kerk en het ook nog wordt ontkend. Bij die priester O'Grady kreeg ik gewoon de kriebels, daar kon je aan z'n hele mimiek en manier van praten zien dat ie psychisch gestoord is. Deze docu is shockerend en bij soms tijden ook zeer ontroerend, vooral bij de scene waar een vader echt heel duidelijk zijn gevoelens uit. Toch een minpunt is dat ik op het laatst wel vond dat de katholieke kerk wel heel zwart werd gemaakt en ik dat wrang vind tegenover de wel goede priesters, die er vast ook wel zullen zijn. 7/10

[Lex v/d Moolen]

Interview (Steve Buscemi, 2007) :: 7.0

Deze remake van Theo van Gogh's werk is vooral de moeite waard door het prima acteerwerk van Steve Buscemi en Sienna Miller. Het verhaal, waar ik het orgineel van Theo niet heb gezien maar naar zeggen een vrijwel exacte kopie is, is opzich wel interessant bedacht, maar zaten imo net iets te overdreven plottwists in. Maar al met al wel een aardige film.

[Werner]

Ik ben net in de bioscoop nog net voor de vakantie The X-Files: I Want To Believe gaan kijken. Ik snap werkelijk niet waar al de negatieve kritieken vandaan komen. Een zeer goeie standalone episode, de chemie tussen Mulder en Scully is er nog altijd, maar ja, d'r zijn waarschijnlijk een hoop mensen die per sé conspiracy en aliens wilden. Billy Connoly is overigens steengoed.

[Coen P.]

Yûkoku (Yukio Mishima, 1966)
De befaamde Japanse schrijver Mishima maakte met 'Patriotism' zijn eerste en enige stappen in de filmwereld. In deze door hem geschreven, geregisseerde en in gespeelde korte film draait het om een keizerlijke officier. Hij is in het geheim betrokken bij een staatsgreep, maar deze mislukt. Hij zal hierdoor gedwongen worden om zijn kompanen te vermoorden waardoor hij maar één oplossing ziet: harakiri. Dit geheel wordt stijlvol en enorm kunstzinnig in beeld gebracht. De film kent geen dialogen, maar wel een duidelijk aanwezige soundtrack. Het ironische van de film is dat hij eigenlijk een voorbode is van de gewelddadige zelfmoord van Mishima. De film duurt slechts 30 minuten, maar ondanks dit (en dankzij de aanwezigheid van een flink pak extra's) is het zeker een aankoop waard! ****

The Browning Version (Anthony Asquith, 1951)
The Browning Version is een op het oog simpele film. Een verfilming van een toneelstuk over een saaie en strenge leraar is nu niet direct iets om enthousiast te worden, maar Asquith geeft de film glans. Hij geeft de strengerik een ziel, gevoelens en laat zo zien dat hij 'ook maar een mens is'. Qua manier van filmen wordt dit erg rustig in beeld gebracht. De camera beweegt nauwelijk en de film speelt zich af op een handvol locaties. Deze rustiek wordt benadrukt door het feit dat in de film enige vorm van muziek ontbreekt. Een positieve verrassing, dit klassiek gefilmd menselijk portret. ****

[McReal]

Super avond

Eerst met man vrouw en kind Luizenleven 8/10

daarna

The bucket list 8,5/10

[Martin Z.]

Ik ben net in de bioscoop nog net voor de vakantie The X-Files: I Want To Believe gaan kijken. Ik snap werkelijk waar al de negatieve kritieken vandaan komen. Een zeer goeie standalone episode, de chemie tussen Mulder en Scully is er nog altijd, maar ja, d'r zijn waarschijnlijk een hoop mensen die per sé conspiracy en aliens wilden. Billy Connoly is overigens steengoed.

Je bedoelt denk ik 'ik snap werkelijk niet...'

Wil deze film heeel graag zien!

[Fulgore]

Stardust
Een fantasy film. met de niro??? toen ik dat las moest ik wel even lachen want robert de niro verwacht je niet echt in de setting vind ik. Ik ben opgegroeit met de niro in gangster films vooral. Maar ik vond de film best leuk. Acteer prestatie's waren goed. Dat niro opeens de fag begint uit te hangen had ik niet verwacht overigens. Leuke film voor alle leeftijden
8/10

30 days of night
Horror film. Was al laat op de avond en had wel zin in een horror voordat ik weg ging. Was best goed te pruimen moet ik zeggen. gewoon een leuke popcorn film
7/10

[BigLebowski]

The Dark Knight - Christopher Nolan, 2008



Oke mensen...aan iedereen die deze film de hemel inprijst en hem als beste (actie)film allertijden bestemeld: kom alsjeblieft weer even met de voetjes op de grond! Het was beslist een degelijke en vermakelijke actiefilm, maar toch zeker geen meesterwerk!

Dialogen gingen soms wat (te) snel en maakte daarom het verhaal af en toe lastig te volgen. Tijd om erover na te denken kreeg je niet, want voor je het wist zat je alweer in de volgende actiescène of gevatte dialoog. De film kende weinig tempowisseling en was eigenlijk één lange rit in de achtbaan, wat het in z'n geheel een tikje onrustig en onevenwichtig maakte. Sommige actiesequenties waren mij te fragmentarisch gesneden en een gemiddelde cut leek soms niet meer dan 1 seconde te duren. Alles lijkt wel snel, sneller, snelst te moeten. De verdraaide batman-stem vond ik ook geen succes. En Nolan begint een beetje voorspelbaar te worden met z'n zogenaamd "verrassende" plotwendingen (inspecteur die toch niet dood blijkt te zijn) . Iets waar ik ook al over viel bij The Prestige.

Kortom, er is zeker het één en ander op deze film aan te merken wat mij betreft, maar dat neemt niet weg dat The Dark Knight ook zeker pluspunten kent. Zo was Heath Ledger natuurlijk uitmuntend al de Joker, al had ik graag iets meer gevatte grappen en one-liners van hem gezien. En ook de uitwerking van zijn valse plannen bleven helaas achterwege. Hij was lekker gestoord, maar tegelijk ook een tikkie too serious voor een joker. Die befaamde lach van hem heb ik te weinig gehoord. Two-Face vond ik ook goed gedaan; een voorbeeld van goede cgi. The bad guys waren dan ook het sterkste punt van de hele film.

Al met al een degelijke actiefilm, maar voor mij niet het meesterwerk dat een aantal hier in zien. De 9.3 die het op dit moment dan ook krijgt op Imdb vind ik zwaar overtrokken. Maar het zal wel even tijd nodig hebben voordat dat rechtgetrokken wordt.

7.5/10

[Werner]

Je bedoelt denk ik 'ik snap werkelijk niet...'

Ik zal nog te zeer onder de indruk geweest zijn. We zijn nu toch 's anderendaags en ik moet zeggen dat de film toch wel indruk heeft nagelaten, er zitten toch een paar van die scènes in die nog nazinderen zoals dat afgehakt hoofd dat nog blijft leven...

[Marcel v/d H.]

The Osterman Weekend (Sam Peckinpah, 1983)
Tweede film die ik zie van Peckinpah en deze is toch een heel stuk minder, jammer dat dit zijn laatste film is geworden. Acteerwerk en verhaal kunnen er net mee door, maar speciaal is het allemaal niet. Verder zijn de kenmerken van Peckinpah weer duidelijk te herkennen en helaas iets "te" aanwezig (en dan bedoel ik met name de vertraagde beelden). Verder is de film op de momenten van aktie wel erg donker waardoor je de helft maar mee krijgt. 6.5

Bringing Out the Dead (Martin Scorsese, 1999)
Goede sombere film van Scorsese met in de hoofdrol Nicolas Cage. Normaal ben ik geen fan van Cage, maar in deze film zet hij een aardige rol neer. Al vond ik persoonlijk enkele bijrollen wel een stuk beter. Met name Marc Anthony als geflipte junk en Ving Rhames als collega van Cage weten te overtuigen. Vond overigens het eerse uur wel een stuk beter dan het laatste deel van de film. Verder is alles natuurlijk mooi in beeld gebracht en beschikt de film over een goede soundtrack. 7.3

[TheGodfather]

Gisteren:

Cars
Ik vond `m nu, bij de tweede kijkbeurt, een stuk leuker dan toen ik `m twee jaar geleden in de bioscoop zag. Het ziet er uiteraard allemaal weer prachtig uit, de personages zijn allemaal erg leuk en Owen Wilson is geknipt voor het vertolken van de hoofdpersoon. Het enige wat echt afdoet aan de film is het feit dat de moraal van het verhaal zo ontzettend dik op wordt gesmeerd. Dat had best wat minder gemogen.
Maar verder is er weinig mis met Cars.

7,8/10


En in de bios:

WALL·E
Ergens in 1994 vindt er een lunch plaats, ergens in Los Angeles. Tijdens die lunch wordt er gesproken over ideetjes voor nieuwe projecten en komen er wat onderwerpen ter sprake. Onderwerpen die nu, 14 jaar later, hebben geleid tot de pareltjes van de animatie film. Onder meer Toy Story, Monsters Inc. en Finding Nemo waren het resultaat.
Nu is het tijd voor de laatste film, het laatste idee dat tijdens die befaamde lunch werd geopperd dat nog tot film bewerkt moest worden: WALL·E

We leven in het jaar 2700. De aarde is bedekt in een grote berg afval. Zo groot dat de aarde onbewoonbaar is geworden voor de mens. Ze zijn dan ook massaal gevlucht, de ruimte in. Daar het wel wel nog enigzins bewoonbaar is. Voordat ze aarde achter zich lieten heeft men wel robotjes uitgevonden die ervoor moeten zorgen dat het afval verdwijnt. Nu, 700 jaar later, is er nog maar één van die robotjes over. Eentje die onvermoeibaar z`n werk doet en als enigste nog op aarde is: WALL·E. Samen met z`n vriendje, een kakkerlak, brengt WALL·E z`n dagen door met het opruimen van de rotzooi die de mens heeft achter gelaten. Alles wat ie tegenkomt en nog een beetje van pas kan komen bewaart ie in kasten in z`n huis. Z`n kostbaarste bezit is een videoband van de musical Hello, Dolly! die hij dan ook iedere dag kijkt.
WALL·E lijkt z`n dagen op deze manier te moeten slijten. Totdat er op een goede dag een ruimteschip landt, waaruit een robotje tevoorschijn komt dat gelijk WALL·E`s attentie heeft: EVE. Hij wordt op slag verliefd en doet er alles aan om EVE voor zich te winnen...

De nieuwste film uit de stal van de helden van Pixar is er opnieuw eentje om je vingers bij af te likken. Zowel qua animaties als qua verhaal is het weer dik in orde.
WALL·E lijkt op het eerste gezicht een beetje een rare keuze voor hoofdpersonage. Hoe kun je je publiek nou laten meeleven met een stuk metaal? Wonder boven wonder (maar eigenlijk ook niet echt verwonderlijk, het komt tenslotte van Pixar) werkt het. Vanaf het eerste moment dat ie in beeld komt leef je met `m mee en omarm je `m. De manier waarop de emoties worden weergegeven is briljant. Alleen door middel van z`n ogen straalt ie emoties uit en het komt nergens geforceerd over. Ook humor zit er genoeg in, vooral het eerste gedeelte lijkt een beetje op een Charlie Chaplin achtige slapstick. Heerlijk. Vooral omdat er geen woord wordt gesproken in het eerste deel van de film.
Wanneer EVE haar intreden doet in de film hoop je dat het WALL·E haar voor zich te winnen. Het heeft iets herkenbaars, iets menselijks in zich.

Het tweede deel van de film (wanneer ze de ruimte in gaan) boet de film een heel klein beetje van z`n kracht in. Iets wat vooral komt doordat een deel van de magie is. WALL·E en EVE zijn dan niet meer alleen en het wordt een klein beetje meer conventionele animatiefilm, maar natuurlijk nog wel met de kracht van Pixar.
De film is zowel interessant voor volwassenen als voor kinderen. Voor kinderen (en vast ook wel voor een deel van de volwassenen) is er een leuk liefdesverhaaltje, maar voor volwassenen zit er (als je die er uit wilt halen) een diepere laag in. Eén die er trouwens wel dik wordt opgelegd. Ook de vele verwijzingen naar verschillende science-fiction films zijn geweldig, zelfs Sigourney Weaver komt voorbij als een ode aan Alien

Met WALL·E heeft Pixar opnieuw de grenzen van de animatie film verlegd door middel van 2 robotjes. Een pareltje.

8,5/10

[Tim k]

The Big Red One: Lange oorlogsfilm die wel de gehele tijd blijft boeien. Een man of 5 probeeert te overleven op verschillende strijdtonelen ( Afrika, Italie, Frankrijjk, Belgie, Duitsland en Tsjechie ). Zoals gezegd boeiend, maar niet bijzonder. 7 / 10
De commentaartrack van Richard Schickel zorgt wel voor herkijkwaarde.

[*NERAZZURRI*]

Jouw cijfer is dan ook het laagste (een 6) van het rijtje bij What I Watch. Op zich wel grappig om te merken dat Tarkovsky in ieder geval wisselende reacties oproept....bij al zn films heb ik het idee. Er blijkt bijna geen tussenweg mogelijk.

Mjah, maar het is wel een voldoende. Ik kon er de schoonheid wel van inzien, maar waar het thema me normaal gesproken enorm aanspreekt bij Tarkovsky vond ik het dit keer juist een tergend saaie setting (qua inhoud dus, niet qua uiterlijk). Daardoor werd het ook enoooorm langdradig. Gek dat bij Solyaris (die veel langer duurt en ook een stuk trager is) de tijd voorbij vloog. Dat vond ík filmische poëzie

Ik moet me qua traagheid en lengte natuurlijk wel nog onderwerpen aan de ultieme vuurproef: Andrei Rublev. Daar ben ik zeer benieuwd naar, maar ik heb er nooit de tijd voor.

[Lex v/d Moolen]

Gek dat ik bij Solyaris (die veel langer duurt en ook een stuk trager is) de tijd voorbij vloog.

Dat had ik ook, vond alleen het eerste uur op Aarde bijna niet door te komen

[Oudlid_X5]

Wilder (2000)
Het ‘’Who done it’’ verhaaltje komt zo geforceerd en ongeloofwaardig over dat de acteurs er eigenlijk niet meer om doen. Rutger Hauer en Pam Grier, twee B-acteurs, proberen met hun dosis humor de film naar een hoger plan te brengen maar juist door die komische noot halen ze de spanning eruit. Wie uiteindelijk de dader is interesseert de kijker allang niet meer waardoor het alleen nog een kwestie van uitzitten is. 5.0

Not Without My Daughter (1991)
Oversentimentele, ééndimensionale bewerking van het boek van Betty Mahmoody is een goedkope versie vol met leugens. Wie anders dan Sally Field kan de Amerikaanse vrouw het beste portretteren. Bij een kleine tegenslag worden de ogen al waterig en naar een half uur begint dat al behoorlijk te irriteren. En dan moet je nog anderhalf uur door die halfgare nonsens waarbij het haar maar niet lukt om te vluchten uit Iran. Het enige wat we dan nog zien zijn de pruiloogjes van Field die door haar boerka te zien zijn. Of zou het een stuntvrouw zijn geweest? Door dit soort films komen de woensdagavond drama’s in een verkeerd licht te staan. 5.0

The Diary of Ellen Rimbauer (2003)
The Diary of Ellen Rimbauer lijkt behoorlijk veel op The Others maar waarbij juist die spanning en schrikeffecten had plus een ijzersterk verhaal met prima acteerpresentaties mist dit Stephen King verhaal alles. Het grootste probleem van de film is het feit dat hij niet te volgen is tenzij de regisseur dat ook bedoeld heeft. Als ik het goed begrepen heb ging het iets over een bezeten huis dat mensen opslokten. Maar het zou zomaar ook iets anders kunnen zijn. Maar juist door het slechte scenario dat meer leek op een gatenkaas is de film zo wazig en onbegrijpelijk. En dat voor een bovennatuurlijk thriller met hier en daar wat horrorelementen. 4.0

The Deal (2005)
Het actuele tintje werd vernield door het slappe verhaal, geen karakterontwikkeling en matige acteerpresentaties. Waarbij Christian Slater zichzelf de laatste jaren blijft copieren. Haren strak naar achter, borst naar voren en we hebben weer een nieuw personage. Het enige positieve aan de film was de nogal ongebruikelijke manier van acteren van Selma Blair. Met handen en voeten probeert ze iets van haar karakter te maken. Ze was dan ook hilarische om aan te zien jammer dat de rest van de film zo zwakjes is. 5.0

[Marcel v/d H.]

The Diary of Ellen Rimbauer (2003)
The Diary of Ellen Rimbauer lijkt behoorlijk veel op The Others maar waarbij juist die spanning en schrikeffecten had plus een ijzersterk verhaal met prima acteerpresentaties mist dit Stephen King verhaal alles. Het grootste probleem van de film is het feit dat hij niet te volgen is tenzij de regisseur dat ook bedoeld heeft. Als ik het goed begrepen heb ging het iets over een bezeten huis dat mensen opslokten. Maar het zou zomaar ook iets anders kunnen zijn. Maar juist door het slechte scenario dat meer leek op een gatenkaas is de film zo wazig en onbegrijpelijk. En dat voor een bovennatuurlijk thriller met hier en daar wat horrorelementen. 4.0

Heb deze film zelf niet uitgekeken, vond hem ook niet best, maar het is een soort van spin-off van de Stephen King miniserie Rose Red. Volgens mij heeft King zelf ook weinig te maken gehad met deze film.

[TheGodfather]

Een totaal andere ervaring dan ik dus.... Nu had ik dat dus ook al met Solaris....die vind ik minder terwijl andere dat een meesterwerk vinden. Ik vond stijl en inhoud juist erg in evenwicht. De beelden zijn inderdaad zeeeeer de moeite waard maar het verhaal boeide mij nu juist ook heel erg. En mij raakte het eigenlijk wel, vooral ook het einde. De droomsequenties vind ik zeer geslaagd en wisten mij echt een warm en nostalgisch gevoel te geven.....om vervolgens weer in de realiteit gesmeten te worden. Je kan het zien als een spannend verhaal maar ook als een thematische film over een verloren jeugd (in het algemeen) of veroorzaakt door een oorlog. Maar ik las over Ivan dat "kenners" van mening zijn dat Tarkovsky pas later zn eigen stijl volledig heeft gevonden. Wat logisch is natuurlijk bij een debuut. Ook het acteerwerk vind ik dik in orde, vooral een prestatie van die kleine knaap. Zo zaten er ook beklemmende scenes in...zoals de versierpoging van de militair in dat kale bos. Ik denk dat ik pas een goed beeld van Tarkovsky heb als ik nog een film van hem heb gezien. Een waarin zn eigen stijl meer naar voren komt. Stalker zal dat zijn. Het kan ook zijn dat ik gewoon een grote liefhebber ben van mooie zwartwitbeelden...en dat is bij Ivan geweldig.

Ben ik het allemaal mee eens, maar alleen dus met dat verhaal niet he
Ik vond Zerkalo velen malen sterker. Heb je die al gezien? Ben benieuwd naar Solaris, die heb ik gisteren binnen gekregen.

Ik vind de de omschrijving van Ivan als een stijloefening ook wel erg overdreven eerlijk gezegd.

Waarom, als ik vragen mag? hoe denk jij over de film?

[Melzz]

Ik heb dus nog maar twee films van Tarkovsky gezien; Solaris en Ivan...Stalker ligt hier nog...ik heb de twee disk van AE. Eens kijken hoe die bevalt.....Zerkalo zal dan wellicht de volgende worden.

[TheGodfather]

Stalker heb ik ook, die moet ik nog steeds zien...

[Wim S.]

The Ruins: Leuke horrorfilm, een beetje in de stijl van The Cave, The Descent.Paradise Lost. Ik hou wel van dit soort horrorfilms, een groepje tieners in een onbekende omgeving in een ver land (Mexico) en ditmaal is de hoofdrol voor de vleesetende planten.7.1/10

[Lex v/d Moolen]

The Thing (John Carpenter, 1982) :: 7.5

Vermakelijke SF/horror, verhaal is simpel maar dat deert niet. Soundtrack van Morricone is (uiteraard) prachtig wat zeker bijdraagt aan de sfeer.
Ben niet echt een fan van Kurt Russell, maar irritant was hij hier niet.

[InfamousGeorge]

Peter Pan (1953)

Vandaag op mijn werk gezien. Echt een heerlijke film, ware het niet dat het een VHS was die afgespeeld werd op een kapotte speler uit het jaar 0, waardoor het beeld alleen zwart/wit was. Maar daardoor kwamen de schaduwen wel beter naar voren en moest ik gelijk denken aan M van Fritz Lang.




7.9

[Erwin de Koning]

SILENT RAGE

Grappig maar daar blijft het bij, het mooiste vind ik nog de tagline op de poster



6.5

[Dennis Oosterhuis]

Nobody fucks with the Chuck!

[Fulgore]

hot fuzz

britse parodie op politie films. erg vermakelijk. stomme humor. Heerlijk als afsluiter voor vannacht

7/10