Welke film heb je net gekeken en wat vond je ervan? (8)

[Dennis Oosterhuis]

Angel (1999-2004)

Even een korte impressie van de diverse seizoenen:

Seizoen 1:
De spin-off "Angel" begint op het punt wanneer Angel Buffy verlaat aan het einde van seizoen 3. Al snel komt hij in contact met Doyle (Glenn Quinn - R.I.P.) en Cordelia (die naar L.A. is gekomen om het te maken als actrice). Halverwege het eerste maakt Wesley z'n entree, z'n gestuntel zorgt voor de nodige dosis luchtigheid. Samen binden ze de strijd aan tegen het kwaad, af en toe bijgestaan door politieagente Kate Lockley. Het kwaad bestaat in het eerste seizoen nog vooral uit het concept 'het monster van de week'. Een minpuntje, hierdoor hangt de rode draad van het verhaal een beetje als los zand door de afleveringen heen. Gelukkig wordt dit aan het einde een beetje goedgemaakt door de komst van Faith die samenspant met de badguys van het advocatenbureau Wolfram & Hart. Het acteerwerk is sterk, zeker voor een standaard TV serie. Zoals te verwachten bij een spin-off komen af en toe karakters uit "Buffy..." langs.

Topafleveringen: "I Will Remember You", "Hero", "Five by Five" en "Sanctuary".

Seizoen 2:
De grote vijand aan het einde van het eerste seizoen wordt goed doorontwikkeld in het tweede. Lindsey McDonald (toch altijd één van m'n favoriete karakters in de serie geweest) krijgt meer vorm en de cast wordt aangevuld met Charles Gunn, Lorne en Lilah Morgan. Aan het einde van het seizoen wordt het karakter 'Fred' ook geïntroduceerd. De serie krijgt een iets duistere sfeer en dit komt het geheel ten goede. Het acteerwerk is zelfs nog iets beter dan vorig seizoen. Ook in seizoen 2 zien we enkele "Buffy..." karakters langskomen.

Topafleveringen: "Are You Now or Have You Ever Been", "The Trial" en "Reunion".

Seizoen 3:
Seizoen 3 draait vooral om de onmogelijke zwangerschap van Darla, Angel's oude 'liefde'. De duistere sfeer die in seizoen 2 z'n intrede maakte, wordt doorgezet in dit derde seizoen. Wat opvalt is dat het karakter Cordelia enorm gegroeid is, van naïef, superverwend meisje tot een zelfverzekerde en volwassen vrouw. Aan het einde van het seizoen zien we Vincent Kartheiser als Connor, Angel's zoon. De cliffhanger van dit seizoen is erg sterk.

Topafleveringen: "Waiting in the Wings", "Loyalty", "Sleep Tight", "Benediction" en "Tomorrow".

Seizoen 4:
Seizoen 4 kent een geweldige badguy, namelijk The Beast (Vladimir Kulich). Zijn komst doet de serie afdalen naar de meest duistere sfeer, maar helaas wordt hij, naar mijn mening, iets te snel gedood. Wat daarna volgt (de zwangerschap van Cordelia) is helaas van een minder niveau en het hele 'Yasmine-gebeuren' kon me niet bekoren.

Topafleveringen: "Spin the Bottle", "Apocalypse, Nowish", "Salvage", "The Magic Bullet".

Seizoen 5:
Het slotseizoen, niet geheel gepland en dat kun je duidelijk zien aan het einde. Zo open als je je maar kunt voorstellen en da's een flink minpunt. Pluspunt daarentegen is de komst van Spike. Het gekibbel tussen Angel en hem is heerlijk om te zien en, net als Lindsey, is ook Spike één van mijn favoriete karakters. Hij heeft af en toe geweldige one-liners. Ondanks dat we al enkele jaren verder zijn, blijf ik nog altijd hopen dat ze een echt einde aan deze uitstekende spin-off gaan breien. IJdele hoop misschien...

Topafleveringen: "Destiny", "You’re Welcome", "Smile Time", "Shells", "Power Play".

[Coen P.]

Paper Moon (Peter Bogdanovich, 1973)
Van regisseur Bogdanovich heb ik met The Last Picture Show (te) weinig gezien. Ik ken hem eigenlijk meer als de psycholoog 'Elliot' uit The Sopranos. Toen ik Paper Moon ergens voor een schappelijke prijs zag staan hem ik hem blind aangeschaft. Wat een aanschaf is het gebleken. Een enorm emotionele, maar toch opbeurende film over een oplichter die een meisje van 9 een lift geeft naar een ander deel van de VS. Eerst kunnen de twee elkaars bloed wel drinken, maar naarmate de reis vordert beginnen de twee (die in het echt vader en dochter zijn) het beter met elkaar te vinden. Humor, spanning en emotie in 1 stemmig geschoten film gegoten. De acteerprestatie van de kleine meid is overigens niets minder dan briljant. En dat geldt misschien ook wel voor de film zelf. *****

[Coen P.]

Le Doulos (Jean-Pierre Melville, 1962)
Een 'doulos' is een hoed, maar in de onderwereldtaal staat het ook voor een informant. Le Doulos is bekend terrein voor Melville. Een vakkundige gansterfilm/noir over twee 'bevriende' criminelen die betrokken raken in een web van politie, juwelen en geld. Ga zelf maar kijken of het wat voor je is, ik wil niet te veel verraden. Ik heb me in ieder geval geen seconde verveeld in het spannende verhaal over vriendschap en bedrog. Melville weet als geen ander hoe hij de 'Amerikaanse films' moet na-apen. Een film die het aankopen zeker waard is. Helemaal nu de BFI versie bij cdwow vrij betaalbaar te vinden is. ****

[Oudlid_X5]

Mio fratello è figlio unico (2007)

De tweede film van het Arthouse Filmbeurs kwam vrij onverwachts en hoopte ik mee te pakken op het filmfestival in Rotterdam. Toch was dit DE DILM van de dag, dat mede kwam door de schrijvers van La Meglio Gioventù. Dat merk je in elk opzicht denk aan twee broers en de liefde voor één dame, politieke issues waar ze terecht in komen en de sterk coming of age trekjes.

De film bouwt zichzelf rustig op we krijgen een mooi kijkje in het gezin. En waarom de ene broer zich aansluit bij de fascisten van Mussolini dat vooral kwam uit naïviteit. En waarom de andere broer zich aansluit bij de communisten. De relatie tussen de twee wordt naar mee ze opgroeien sterker en sterker. Alhoewel ze beiden bij een andere partij zijn aangesloten proberen ze elkaar over te halen naar hun eigen partij wat natuurlijk niet lukt. Op de achtergrond net buiten Rome rond de jaren ‘’60 speelt zich veel af. Opstand van het volk geleid door de oudere broer Manrico lijkt in de ogen van Latina onrechtvaardig. De film werkt toe naar een tragisch conflict iets wat je totaal niet verwacht maar als je er achteraf over nadenkt wel had kunnen verwachten.

Deze prachtige Italiaanse film kan zich niet meten met zijn grotere broer. Dat vooral komt omdat het verhaal een tikkeltje chaotisch in elkaar zat en de handheld camera op sommige momenten vraagtekens opwekt. Daarentegen brengen de acteurs het geheel goed en de dame waar beiden broers verliefd op worden is een verdomd mooi aangezicht. Sterke en pijnlijke confrontatie zorgen ervoor dat je een goed beeld krijgt van de mensen uit die tijd en hun keuze tot de beruchte opstand. Verder waren de plaatjes die geschoten zijn in Italië prachtig denk daarbij ook de muziek en ik had de film van de dag. Dat deze Italiaanse film nog heel wat mensen naar de bioscoop mag trekken en ik denk dat je met de juiste instelling de zoveelste mooi Italiaanse bloem hebt gezien die je wel de tijd moet gunnen om open te gaan. Prachtig!

Le Renard et l'enfant (2007)

The Fox and the Child is het nieuwe project van Luc Jacquet. Wie?Ja de regisseur met die troetel pinguïns, La Marche de l'empereur! De zaal was vrij wel helemaal leeg dat vooral kwam omdat op het zelfde tijdstip ‘’No Country for Old Men’’ draaide van de Coen broers. Bewust niet die keuze gemaakt omdat die film toch groot wordt uitgebracht in Nederland.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen het was de nagesynchroniseerde versie. Een vreselijke voice-over die het meisje al haar handelingen uitlegt en goed praat. Vreemd want je kunt er nergens aan terug vinden dat het een kinderproduct moest voorstelen. Want minutenlang kijken naar een vos en een meisje hebben de kleinste onderons geen behoefte toe. Dat merkte ik al aan de humor van Bee Movie die al totaal niet begrepen werd. Vraag me dan ook af wat Jacquet hier precies wilden want ik werd toch enigszins op mijn wenken bediend denk aan de prachtige plaatjes van Natuur en Dier met daarin het kleine meisje. Op sommige momenten zelfs hypnotiserend totdat die afgrijselijke stem begon te spreken. Helaas is het einde de meeste belachelijke wat ik in tijden heb gezien denk aan iets zoets sappigs en totaal ongepaste wijze les die je al had kunnen trekken door de film heen. Jammer de Jacquet weet geen keuze te maken in het publiek is niet een kinderproduct of een product de volwassen orde. Toch wil ik deze niet helemaal kapot schieten vanwege de ademwegnemende plaatjes van de vos, het meisjes en hun vriendschap. Er zijn zelfs een aantal huiveringwekkende scènes waarbij je erachter komt dat niet ieder dier er is om te aaien. Visueel prachtig inhoudelijk een groot rommeltje.


The Long Weekend (2005)

Hoe kun je het jonge publiek nog naar de bioscoop trekken lijkt de vraag van dit decennia dat vaker wordt afgevraagd dan je denkt. Shockeren tot dat het wel grappig wordt, lijken ze wel te denken in Hollywood. Dit product dat je het beste kunt vergelijken met een American Pie achterstevoren afdraaien. Er wordt nergens intenties gedaan om ook maar grappig uit de hoek te komen. Naar een aantal arthouse productie moest ik gewoon effen vermaakt worden. Deze film die gemixt is met opgefokte Homevideo beelden is niet wat jongeren willen, althans dat hoop ik, want dan zijn ze behoorlijk afgedwaald naar mijn mening. De vrouwen worden zoals gewoonlijk als lustobjecten geprogrammeerd. Deze poep en plas vehikel kun je alleen om lachen als je het verstand uit zet en moet eerlijk bekennen op sommige momenten had ik dan ook een glimlach. Helaas wil de film het tweede uur zichzelf serieus nemen en dat kan en mag nooit want als je poep en plas presenteert moet je geen moraal vervolgens erbij plakken. Wil je een avondje pret, wil je een avondje een gulle lach laat dit dan links liggen. Want dit lijkt voor niemand in speciaal gemaakt te zijn.

[stefanovic]

Twee geweldige films inderdaad Coen!

[Coen P.]

Twee geweldige films inderdaad Coen!

ik bedenk me net dat jij volgens mij degene bent die beide aan me hebt aanbevolen! Als dat zo is; goede actie!

[Dennis Oosterhuis]

Eyes Wide Shut (1999)

Deze film is van grootmeester Stanley Kubrick, dus dat betekend weer mooi geschoten scènes door middel van uitstekend camerawerk. "Eyes Wide Shut" is een aparte film, niet echt in een genre'hokje' te plaatsen. Een intrigerende film, zeer onderhoudend, maar dat laatste is toch wel iets wat je verwacht bij een 'Kubrick'. Ondanks de vrij lange speelduur en de trage voortgang werd ik al vrij snel in het verhaal gezogen. Tom Cruise en Nicole Kidman doen hun werk uitstekend. Kidman is bijna betoverend sensueel in deze film en Cruise, ondanks dat ik nooit echt fan van hem ben geweest, heeft altijd wel enkele positieve uitschieters gehad (Rain Man, Magnolia). Zo ook in "Eyes Wide Shut". De gebruikte filmmuziek bestaat eigenlijk alleen maar uit piano aanslagen, maar zo goed toegepast dat het in enkele scènes erg creepy overkwamen. Daarmee droeg de muziek mee aan de mysterieuze sfeer die af en toe zelfs een beetje Lynchiaans aandeed.

Ja, de beste man heeft opnieuw een hele goede film afgeleverd. Helaas is "Eyes Wide Shut" ook de laatste film geweest van Kubrick. Hij stierf vlak na de première van de film op 70-jarige leeftijd.

Cijfer: 8.8/10

[DanielC.]

Gold Diggers of 1933 Hmm. Iedere seconde genieten. En dan vooral van de liedjes. Hmm, ze mogen eeuwig door blijven gaan. Pettin in the Park, maar vooral My Forgotten Man en O+ *O* O+ Shadow Waltz O+ *O* :*





Geniaal en geweldig. Noem maar op. Maar dat zie je zo ook al wel. 11/10

[Nielsje]

Angel (1999-2004)

Ondanks dat we al enkele jaren verder zijn, blijf ik nog altijd hopen dat ze een echt einde aan deze uitstekende spin-off gaan breien. IJdele hoop misschien...

Ik heb ze zelf nog steeds niet binnen maar als pleister op de wond is er tegenwoordig de stripreeks Angel: After the Fall (net als Buffy Season eight) die het verhaal voort moeten zetten. Misschien wat voor je.

[Dennis Oosterhuis]

Ik heb ze zelf nog steeds niet binnen maar als pleister op de wond is er tegenwoordig de stripreeks Angel: After the Fall (net als Buffy Season eight) die het verhaal voort moeten zetten. Misschien wat voor je.

'k Weet het niet. Misschien ooit eens proberen...

[mortaza]

AVPR: Aliens vs Predator - Requiem

De slechtse film tot nu toe van 2008.
De gevechten waren slecht uitgewerkt, de film was te donker, je zag amper iets van de Aliens of de Predator.
En de eindgevecht tussen de Alien en de Predator was teleurstellend en erg kort.

De eerste film was nog te porren maar die 2 broers kunnen beter stoppen met regisseren en terug gaan met hun special effects gebeuren.

Cijfer: 1

[Cinemaniac]

Paper Moon (Peter Bogdanovich, 1973)

Een geweldige film indeed, en trouwens ook m'n favoriete Bogdanovich. Check ook z'n andere film Targets met een glansrol van Boris Karloff.

[Peter van santbrink]

Indrukwekkende film, vooral einde is zeer goed (groot "what if...." gevoel) beeld en geluid (goede muziek !!) ook prima: 9/10

[Coen P.]

Een geweldige film indeed, en trouwens ook m'n favoriete Bogdanovich. Check ook z'n andere film Targets met een glansrol van Boris Karloff.

vandaag aangeschaft voor 4,99 bij de wehkamp!

[IveC]

Grave Of The Fireflies (Hotaru no Haka) - 1998

Het begon allemaal in een Japans dorp waar Setsuko & Seita samen met hun moeder verblijven. Maar wanneer het noodlot toeslaat en alles gebombardeerd word blijkt het duidelijk te zijn dat de moeder ernstig gewond geraakt waarbij ze komt te sterven. Omdat ze geen huis meer hebben om in te wonen. Gaan ze onderdak vragen bij hun tante die op het begin heel aardig bleek te zijn. Maar wanneer het al snel duidelijk wordt dat ze niet zo lief lijkt te zijn dan verwacht besluit Setsuko & Seita om weg te gaan. Waarbij ze verhuizen naar en grot die aan de rivier ligt. Ze hebben honger en het blijkt al snel dat het moeilijk zal worden om te overleven. Seita gaat naar de bank om 7000 yen die hij gespaard heeft van de bank af te halen. Maar wanneer hij hoort dat ook zijn vader het niet overleefd heeft. Is dit voor hem en helse klap. Terug naar de grot heeft hij eten bij voor Setsuko. Maar helaas is dit te laat wanneer Setsuko overlijdt.

Meesterlijk, Meeslepen, Mooie muziek, Knap getekend zoals Roger Ebert zegt: “It belongs on any list of the greatest war films ever made”.

Op het einde als Setsuko wordt verbrand kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Een begin tot het einde meeslepen en ontroerend verhaal. Een Setsuko stem was gewoon al echt triestig en schattig. Één woord Geweldig !!!!!

Een dikke 10/10

[Nielsje]

Grave Of The Fireflies (Hotaru no Haka) - 1998

Ik vond hem ook prachtig. In mijn ogen hebben we hier helemaal niet te maken met zo'n sterke anti-oorlogsfilm. Natuurlijk komt het door de oorlog dat broer en zus tragische dingen meemaken, maar ze hadden ook bij de tante kunnen blijven.
Dan had Setsuko waarschijnlijk nog geleefd.

Ik ben het dus niet eens met R. Egbert maar dat doet niets af aan mijn waardering voor deze film.

[Erwin de Koning]

AVPR: ALIENS VS PREDATOR - REQUIEM

Mijn god wat een teringzooi, er worden een hele hoop irritante personages geintroduceerd die helemaal niets met het verhaal te doen hebben, alles is veel te donker je ziet geen moer, veel onlogisch ge***, geen scene is langer dan 3 sec alleen een ultra coole Predator met een leuk nieuw speeltje weet 4 puntjes in te pikken

Ik zal de dvd wel kopen denk ik om de 'serie' kompleet te houden maar op het moment dat ik dit tik dringt tot me door dat het best wel belachelijk is dat ik dat ga doen

En dan die titel...

[Melzz]

Turistas a.k.a. Paradise Lost - 2006

Ok....alle horrorfans effe opletten!! Dit was een geweldige en behoorlijk spannende horrorfilm....alhoewel het wellicht iets meer naar thriller neigt. Laat je niet afschrikken door het bijzonder lage cijfer op imdb....wat ik totaal niet kan begrijpen. Een veel geziene klacht is dat Brazillie negatief wordt neergezet. Onzin vind ik.....kun je City of God hetzelfde verwijten. Waar gaat het over. Een groep Backpackers zitten in een bus en krijgen een ongeluk. Iedereen ongedeerd maar er komt voorlopig geen vervoer. Een strandje verderop is het schitterend en men besluit daar te blijven. Er wordt gefeest en gedronken. De volgende dag zijn al hun spullen kwijt. Er zat wat in hun drankje waardoor ze bewusteloos raakten en echt alles is weg. Ik backpack vaak alleen en ik kan me heel goed de paniek voorstellen. Ze lopen naar een dorpje en zien daar kinderen spelen, 1 daarvan heeft een pet op die van 1 van de backpackers is. De bevolking is niet hulpvaardig, spreekt geen Engels en er onstaat geruzie over waar hun spullen zijn. De bevolking is arm en het ziet er niet pluis uit. Deze situatie vind ik ook zeer goed gedaan omdat er niets overdreven aan is. Gewoon een dorpje met normale mensen (geen inteelt kannibalen bijvoorbeeld) maar waar de sfeer omslaat naar grimmig. Als blanke tourist voel je je dan zeer kwetsbaar. Een Brazilliaanse jongen, die ze kenden van de avond daarvoor, zegt dat ze nu dringend weg moeten. Ze gaan met hem mee want ze kunnen even bijkomen bij het huis van zn oom. Dat huis is echter in de fokkin' jungle.......vrij ver. Vertrouw je de jongen, ga je terug (naar het niet al te vriendelijke dorpje)......vragen die geloofwaardig zijn zodat ik me totaal kon verplaatsen in de situatie. De acteurs zijn ook vrij geloofwaardig, niet zulke clichefiguren, ze hebben logische gedachtes etc. Ok.....er zitten ook een paar zeeeeeeeer fijne dames bij....dat hielp ook. Het wordt dus van kwaad tot erger. Dingen die je ergste nachtmerrie zijn als Backpacker. Wat volgt is vrij bruut en ik wil ook niets verklappen....de verrassing is leuker. Dus ga er zo blanco mogelijk in. Een hint.....de film wordt vergeleken met Hostel maar deze vind ik vele malen beter. Natuurlijk zitten er scenes in die in andere horrorfilms zijn gedaan maar het verschil is dat ik dit vrij geloofwaardig vond. Het zou kunnen gebeuren. Er komen ook enkele scenes die zich onder water afspelen en ik verdronk zelf bijna op de bank (en nee, niet in mn biertje). Sommige scenes (ok...het laatste half uur) zijn wellicht iets te donker...maar aan de andere kant schept dat wel een claustrofobische sfeer. Ik stoorde me er niet zo aan en kon ook alles volgen. Het verhaal is wellicht niet bijster inventief (in de zin van, al vaker gezien) maar de uitvoering vond ik zeer goed. Wellicht omdat ik me gewoon goed kan verplaatsen in bepaalde situaties. Mn rugzak met alles erin was ook eens bijna weg, ik ben een keer overvallen in Zuid Amerika....dus bepaalde vervelende dingen in verre landen gebeuren nu eenmaal. Je kan je dan echt hulpeloos en machteloos voelen....vooral als mensen niet behulpzaam zijn (of je niet begrijpen) in klotesituaties. Daar kun je dus een prima thriller van maken omdat veel reizigers daar liever niet aan willen denken. Het eerste deel heeft ook een heerlijke vakantiesfeer, wat te vergelijken is met The Beach. Een zeer aangename verrassing dus. De film is behoorlijk onbekend en onterecht vind ik. Steekt zeker boven de middelmaat uit. Liefhebbers van Wolf Creek moeten deze zeker eens gaan checken.

[IveC]

Ik vond hem ook prachtig. In mijn ogen hebben we hier helemaal niet te maken met zo'n sterke anti-oorlogsfilm. Natuurlijk komt het door de oorlog dat broer en zus tragische dingen meemaken, maar ze hadden ook bij de tante kunnen blijven.
Dan had Setsuko waarschijnlijk nog geleefd.

Ik ben het dus niet eens met R. Egbert maar dat doet niets af aan mijn waardering voor deze film.

Als je het zo beziet wel maar dat is natuurlijk en animatie. In eender welke film/animatie zitten wel dingen waar je van zegt Gosh ja hadden ze maar gebleven of had het maar zo gegaan. het blijft natuurlijk en Anime anders had er ook geen verhaal in gezeten in de film. Een dan was die saai.

Oorlog is idd en beetje betwijfelend het gaat meer om de band van twee mensen. Er komen wel oorlog stukken in. maar natuurlijk niet te overdreven.

Maar idd of het nu en oorlog, drama of actie is de Anime mag er best zijn

[Nielsje]

Als je het zo beziet wel maar dat is natuurlijk en animatie. In eender welke film/animatie zitten wel dingen waar je van zegt Gosh ja hadden ze maar gebleven of had het maar zo gegaan. het blijft natuurlijk en Anime anders had er ook geen verhaal in gezeten in de film. Een dan was die saai.

Oorlog is idd en beetje betwijfelend het gaat meer om de band van twee mensen. Er komen wel oorlog stukken in. maar natuurlijk niet te overdreven.

Maar idd of het nu en oorlog, drama of actie is de Anime mag er best zijn

Ik heb het ook niet over het fenomeen anime. Het gaat er bij mij meer om dat deze film gezien wordt als een anti-oorlogs topper terwijl de tragiek van de hoofdpersonen veel minder sterk door de oorlog is beinvloedt dan op het eerste gezicht lijkt.

[Oudlid_X5]

Love, Cheat & Steal (1993)
Het debuut van William Curran mag er wezen hij maakt op geen enkele manier enige compassie met de kijker en stapelt enorm veel filmclichés op elkaar. Het verhaal had competentie maar als het allemaal vanuit stereotypen van karakters wordt verteld houd het gewoon op. Tel daarbij ook het matige acteerwerk erbij van toch wel aardige acteurs denk bijvoorbeeld aan John Lithgow, Eric Roberts. En de regisseur lijkt niets goed te doen het mocht allemaal niet baten. Pluspuntje ik zag het einde, de plotwending, niet aankomen kwam dat omdat ik geërgerd was aan het kijken of dat het allemaal niets meer boeiden maar toch effen het einde wou meepakken. Wie zal het me zeggen?

Carmen (1985)
Alexander Payne eerste korte films staan op de dvd bijgevoegd aan het geweldige boek CINEMA NOW. Zelf geschreven, geproduceerd en geregisseerd moet dit een zwijgende komedie voorstellen die ongeveer 18 minuten duurt. De naam van de film is afgeleid van een opera die de dezelfde naam kent. Verhaal in het kort een mentaal betwiste tankstation verzorger wordt om de kosten van de winkel te dekken s’ nachts neergezet. Dat leidt tot een vreemde soort van liefde met een tragisch komische einde. Wat kan ik over dit amateuristische filmpje zeggen dat de opera schitterend was maar eigenlijk totaal niet past bij het onderwerp waardoor het weer magnifiek onconventioneel wordt maar niet geniaal. Alexander Payne kennismaking was vreemd, absurd en excentriek! Misschien '' wel beter'' dan zijn lange speelfilms decennia later!

Maxhumain (1999)
Carlos Reygadas shortfilm Maxhumain uit 1999 is vreemder dan vreemd. Hij blijft niet binnen kaders of regels en kloot letterlijk zes minuten maar wat aan. De nieuwe van Raygadas Stellet licht ga ik op het filmfestival bekijken. Daar tussen in zat ook het conventionele Japón als zijn gedurfde eerste feature grote film vol met symbolieken en lange shots alleen voor de getrainde kijker weggelegd. Deze film zat bijgesloten in het boek CINAME NOW!

Metal: A Headbanger's Journey (2005)
Alhoewel ik geen bewonderaar ben van het genre/stroming hoe je het ook wilt noemen. Vond ik het juist een uitdaging om deze film te gaan zien. En misschien kon het een antwoord geven op vragen zoals waarom die mensen altijd in die belachelijke kleding rond lopen en naar muziek luisteren die mijn oren pijn laten doen vooral groepen als Slipknot! Walgelijk voor woorden mijn eerste vooroordeel om dus te laten verdwijnen.

Er wordt gesuggereerd door de maker dat hij een diepgaand onderzoek doet naar de veroordeling van zijn muziek terwijl miljoenen mensen het te lijken omarmen. Hij probeert de Metal ‘’cultuur’’ bloot te leggen en hoe ze aankijken tegen religie, geweld, dood etcetra.

Het enige wat ik kreeg te zien was een kijkje in een gedomineerde wereld van bierzuipende, scheldende, muziekmakende mannen. Hoe vreemder je eruit ziet, hoe beter leek het. Hoe groffer de muziek, hoe schokkender, smeriger, beestachtige hoe beter leek de motto als ik dat zo mag interpreteren. Dat kleine wereldje had mij weinig te bieden en soms leek het dan ook een eerste klas richting pure rotzooi van hersenspoeling. Hij had geen statement, echte onderbouwing van de bands nergens te vinden. De ene gast nog dommer dan de ander neem nou een Rob Zombie en een Slipknot die met de meest vreemde uitspraken kwamen waarom Metal zo belangrijk was in de samenleving. Nu snap ik ook waarom de films van Zombie zo erbarmelijk slecht vind.

Toch was het op sommige momenten verhelderend, grappig, educatief en informatief. Alleen kreeg ik geen bevrediging op sommige vragen vanuit mijn kant. Het leek wel alsof ze zich wilden afzetten tegen de rest van de wereld door deze muziek, houding en of kleding. Maar echt antwoord kreeg ik er dus niet op en een vraag waarom deze muziek zo geweldig is kreeg je van die vage antwoorden. Je moet het voelen, je nekhaar moet omhoog gaan, rillingen krijgen anders heb je er niets mee?! En zo eindigde deze documentaire zoals die begon: met onbevredigde antwoorden.

The Passion of Martin (1991)
Een middellange film van Elander Payne ging in 1991 in première op het Sundance Film Festival. Dit keer draait het om een 30-jarige fotograaf, Martin, die een obsessie heeft voor een meisje maar zij ziet niet veel in hem en rommelt zo dus maar wat aan. Nogal een drammerig hoofdkarakter dat ter zijn er tijd met leuke grapjes kwam. Pluspunt waren de cameravondsten die overal te vinden waren. Alweer geschreven, geproduceerd en geregisseerd door Payne. Deze film kon ik zien van de dvd die was toegevoegd bij het boek CINEMA NOW! Niet echt vooruitstrevend of spraakmakend te noemen maar door deze film betekende wel zijn doorbraak tot de echte speelfilm.

[Brakhage]

Als je 'm indertijd gehuurd hebt zal het de Nederlandse uitgave geweest zijn, en dan ligt het aan de evolutie van je oog, zoals jij het noemt ( nog veel uit je mind geweest de laatste tijd ? ) - de versie die je nu zag is een heruitgave van de oude Anchor Bay, en de A-Film deed daar niet voor onder qua kleurenspatterij.

Dan zal het inderdaad enkel aan mijn eigen ontwikkeling liggen, toch grappig om te merken hoe je het ene moment iets zo goed als totaal niet opmerkt en een paar jaar later je afvraagt hoe je die intense kleuren in hemelsnaam ooit hebt kunnen missen. Ach, alles in het teken van de revolutie :wink:

En ik ga nog regelmatig out of my mind, iedere maand 1 x tot op heden, alles lekker even degrafmenteren. Of soms even iets luchtigers als 2 C-B tussendoor, zoals gisteren, is ook erg prettig zo af en toe

Geen mogelijkheid gehad om iets te schrijven en nu heb ik er geen zin meer in, dus daarom beperk ik me vrolijk tot cijfers van wat ik gezien heb de laatste dagen:

34. The Importance of Being Earnest (1952) :: 7.0
35. Dr. Cyclops (Ernest B. Schoedsack, 1940) :: 7.5
36. The Thin Man (W.S. Van Dyke, 1934) :: 8.5
37. Sedotta e abbandonata (Pietro Germi, 1964) :: 8.0
38. Scaramouche (George Sidney, 1952) :: 6.5
39. 2001: A Space Odyssey (Stanley Kubrick, 1968) :: 10.0
40. Six Feet Under [S3] (Alan Ball, 2001) :: 10.0
41. Play Dirty (1968) :: 7.8
42. Zero Hour! (Hall Bartlett, 1957) :: 7.0

[Erwin de Koning]

DEMON OF PARADISE

Een gillman valt een groep toeristen aan die lekker vakantie denken te vieren, de sherrif wil het eilandje niet sluiten ivm het geld wat hij zal missen enz enz

Klinkt bekend?

6.0

Trailer

[TheGodfather]

Gisteravond in de bios:

The Kite Runner
Vooraf waren m`n verwachtingen niet hoog maar dat liep gelukkig anders. Ik vond het een prachtige, oprechte en fantastisch geacteerde film. Vooral het kleine jongetje dat Hassan speelt vond ik super. Er zitten een paar heftige scenes in en een paar emotionele. Ook de vormgeving en de muziek zijn mooi.
Zo zie je maar weer dat je niet altijd op de trailer af moet gaan

8,0/10

[Joris Springer]

Syostry

2 zusjes worden door Russische Mafia leden achterna gezeten voor de daden van hun vader die voor de mafia een geld bedrag op tafel moet krijgen.
Een van de zusjes is aan het trainen om een scherpschutster te worden in het leger en deze handigheid komt haar goed van pas wanneer het aan komt op een strijd van leven op dood terwijl ze op de vlucht zijn.

Ik ben helaas niet echt denderend in het samenvatten van het verhaal, mijn Russisch is helaas niet helemaal denderend maar zelfs zonder ondertiteling heb je ongeveer een goed idee wat er allemaal gebeurd, met Oksana Akinshina en Sergei Bodrov (Jr) in de hoofdrollen zit de film met 2 Russische sterren die al vaker gegarandeerd waren voor uitstekende film en dit is naar mijn mening een van hun beste films. Jammer dat Sergei Bodrov niet meer films heeft geregiseerd na Syostry want ik had eigenlijk stiekem wel gehoopt op een vervolg (hij is helaas in 2002 overleden).