Goin' South

In 1860, de tijd van het Wilde Westen, is Henry Moon (Jack Nicholson) een vogelvrij verklaarde schurk. Om aan zijn straf te ontkomen probeert hij naar Mexico te vluchten, maar voor hij de grens veilig kan oversteken wordt hij gevangen genomen door hulpsherrifs Towfield (Christopher Lloyd) en Hector (James Belushi). Moon wordt veroordeeld tot de galg, en er lijkt geen enkele manier om aan deze straf te ontkomen. Of toch? Er is namelijk een oude regel in het stadje dat een veroordeelde gered kan worden van de galg als een vrouw hem opeist, waarna de twee moeten trouwen. Niemand lijkt echter belangstelling te hebben voor Moon. Maar dan stapt de charmante Julia (Mary Steenburgen) naar voren...

De romantische comedy Goin’ South uit 1978 is een van de zeldzame producties waarbij acteur Jack Nicholson op de regisseursstoel klom. Daarnaast speelt hij ook de hoofdrol. En daarmee heb je eigenlijk direct het grootste pluspunt van de film te pakken, want het kwajongensachtige acteerwerk van Nicholson is erg vermakelijk om naar te kijken. Andere bekende namen in Goin’ South zijn John Belushi, Danny deVito en Christopher Lloyd, allen aan het begin van hun carrière. Maar de meeste ‘screentime’ gaat duidelijk naar Nicholson en zijn tegenspeelster, de destijds 25-jarige debutante Mary Steenburgen. En al bevindt zij zich qua acteren duidelijk op een lager niveau, als ‘love-interest’ houdt zij zich aardig staande naast Nicholson. Over het algemeen is het acteerwerk dan ook dik in orde, en ook de Wild West-setting is leuk gevonden. Verhalenderwijs is Goin’ South echter heel wat minder bijzonder. Om te beginnen is het verhaal, zoals bij meer films in het genre, de voorspelbaarheid zelve: er bestaat geen enkele twijfel of de liefde tussen de twee tegenpolen zal opbloeien, en of de vertelling zal eindigen met een ‘En Ze Leefden Nog Lang En Gelukkig’. Een ander minpuntje is de onevenwichtige dosering van de komische en romantische delen. Al met al is Goin’ South een onderhoudend tussendoortje voor Nicholson-fans, maar anderen missen er weinig aan.

Beeldkwaliteit

Het beeld van Goin’ South heeft een verhouding van 1.78:1, en staat anamorf op de DVD. Positieve punten aan de transfer zijn de bovengemiddelde scherpte, de acceptabele kleurweergave en het prima zwartniveau. Ook noemenswaardig is het feit dat compressie-artefecting ontbreekt. Maar het beeld heeft ook zijn mindere kanten. Zoals de hoeveelheid grain die continu zichtbaar is, en in een enkele scène (bijvoorbeeld de openingsscène) zelfs zeer storende proporties aanneemt. Daarnaast duiken er ook enkele beschadigingen op, maar deze blijven over het algemeen binnen de perken en zijn dus meestal niet hinderlijk. Wel hinderlijk zijn de overmatige edge enhancement en het matige schaduwdetail. Dit laatste is vooral een tekortkoming bij donkere scènes. Wegen we positieve en negatieve punten tegen elkaar af, dan verdient de beeldkwaliteit (net) een voldoende.

Geluidskwaliteit

Op audiogebied heeft deze DVD een Dolby Digital 2.0-spoor (192kbit/s) te bieden dat het oorspronkelijke monoformaat behouden heeft. Aan de kwaliteit van het monogeluid is duidelijk te merken dat Goin' South een wat oudere film is. Zo klinkt het vrij schraal, met een beperkt laag en scherp hoog. Ook is zo nu en dan wat vervorming te horen. Positieve kanten zijn het feit dat de dialogen vrijwel altijd goed verstaanbaar zijn, en dat er slechts minimale ruis hoorbaar is. Maar dat neemt niet weg dat het geluid in zijn geheel nogal teleurstelt, zelfs voor een oudere film.

Extra's

Goin’ South verschijnt direct als budget-titel in de winkels, en dat zijn meestal niet de meest beladen DVD’s qua extra’s. En inderdaad, ook op Goin’ South tref je geen enkele toevoeging aan. Zelfs de gebruikelijke trailer ontbreekt...

Het door Jack Nicholson geregisseerde Goin'South uit 1978 is een luchtige romantische comedy in een westernjasje. Onderwerpen we de DVD-uitgave aan een kritische blik, dan wordt direct duidelijk dat je deze niet aan hoeft te schaffen voor de technische prestaties. De beeldkwaliteit is weliswaar redelijk in orde, maar het mono geluidsspoor kan daarentegen bar weinig indruk maken. Ook wat extra's betreft is er geen reden tot vreugde. Het grootste minpunt van de film zelf is het matige, voorspelbare verhaal. Toch zou je het schijfje als Jack Nicholson-fan eens kunnen huren, want de tekortkomingen worden deels gecompenseerd door Nicholson’s vermakelijke acteerwerk.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Paramount Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Dirty Deeds (DVD)
• Volgende: Linda (DVD)