Last House on the Left, The

Mari Collingwood, een jong meisje dat net 17 is geworden gaat met haar vriendin Phillis Stone naar een rockconcert in New York. Onderweg worden de meisjes ontvoerd door een bende onverlaten: Krug Stillo, Fred ‘Weasel’ Podowski, Junior Stillo en Sadie. Die nemen de twee mee naar het verlaten bos achter het huis van Mari en daar worden de meisjes verkracht, vernederd en vervolgens op gruwelijke wijze vermoord. Daarna zoekt de bende hulp om hun stilstaande auto weer aan de praat te krijgen en klopt aan bij het huis van, je raadt het al: Mari´s ouders! Wat zullen die ouders doen als ze erachter komen dat hun oogappel net op gruwelijke wijze aan haar eind is gekomen dankzij hun logees?

Wes Craven is bekend geworden door zijn Nightmare on Elmstreet-films en meer recentelijk de Scream-trilogie. The Last House on the Left was echter zijn regisseursdebuut en vergeleken hiermee zijn de Nightmare on Elmstreet´s en Scream´s kleutermateriaal. De film is gebaseerd op Ingmar Bergman´s Jungfrukällan (Virgin Spring), waarin de verkrachters van twee jonge meisjes tijdens een storm onderdak zoeken bij de ouders van één van de meisjes. Dertig jaar na dato valt nog altijd op hoe schokkend deze film in beeld is gebracht. De moord- en verkrachtingsscènes hebben een documentaire-achtige zweem van realisme en zijn dan ook niet gemakkelijk om naar te kijken. Dit is ook de reden waarom deze film in vele landen hevig geknipt in de bioscopen en op video verscheen en in Engeland en Australië zelfs helemaal niet in het openbaar vertoond mocht worden. Over de film kan ik kort zijn: je kunt zien dat dit door beginners is gemaakt. Sommige shots zijn knullig gemonteerd en de regie wringt een beetje. Toch heeft de film enkele positieve kanten. De film verheerlijkt het geweld niet, waardoor de film wel moeilijker wordt om naar te kijken, maar je zou dit ook als een statement kunnen zien tegen het (veel te) glorieuze filmgeweld dat de meeste kijkers gewend zijn. Het acteerwerk kan er net mee door, maar Sandra Cassel weet de angst van haar personage Mari vooral in de scènes in het bos wel erg goed over te brengen. De film is dus op zich vrij dubbel: aan de ene kant is het een slecht gemaakte low-budget shocker die het celluloid waarop hij is geschoten nog niet waard is, aan de andere kant is het een aanklacht tegen geweld en de verheerlijking ervan.

Beeldkwaliteit

In tegenstelling tot de eerdere letterbox uitgave van deze film heeft Worldwide Cinema op deze disc geopteerd voor een anamorfe transfer. De verschillen tussen de twee transfers zijn echter zeer minimaal, omdat het bronmateriaal grotendeels hetzelfde is. De beeldverhouding bedraagt 1.85:1, wat overeenkomt met de originele ratio van de film. Op de verpakking staat dat de transfer digitaal geremasterd is, wat natuurlijk veel dingen kan betekenen. In dit geval betekent het zeker niet dat de film opgeknapt is, want veel scènes barsten van de beschadigingen, krassen en filmgrain. In een poging dit enigszins te verdoezelen is er een bovenmatige hoeveelheid ruisonderdrukking toegepast op de transfer, wat vooral in langzame zijwaartse camerabewegingen (pans) pijnlijk de kop opsteekt. De transfer leek wel wat helderder dan die van de vorige uitgave, maar het blijft natuurlijk een transfer van een 30 jaar oude low-budget film. Contrast en helderheid wisselen erg en het schaduwdetail laat hier en daar nog wel wat te wensen over. Aangezien het hier een transfer van een releaseprint betreft zien we her en der cigarette burns opduiken waarmee projectorwisselingen werden aangekondigd in de bios. De Nederlandstalige ondertiteling is goed te lezen en netjes onder in beeld geplaatst. De verdeling in 13 chapters is net toereikend voor een film van deze lengte.

Geluidskwaliteit

Het geluid is op deze DVD beschikbaar in twee formaten. Een Engelse Dolby Digital 2.0 (mono) track (224 kbit/s) en een Dolby Digital 5.1 remix (448 kbit/s). Die laatste klinkt enigszins onnatuurlijk hol en maakt ook bijna geen gebruik van het surroundpotentieel. Ook lekken sommige dialogen nog wel eens naar de achterkanalen. Aangezien de remix kunstmatig vervaardigd is van de originele mono-track is het natuurlijk ook niet zo verwonderlijk dat het allemaal niet zo denderend klinkt. De Engelse Dolby Digital 2.0 (mono) track klinkt wat dat betreft wat natuurlijker en minder hol. Het is duidelijk een low-budget track, met een vrij beperkte dynamiek. Het geluid op deze DVD zal om begrijpelijke redenen dus geen grote prijzen winnen en de muziek van David Hess (die ook de rol van Krug voor zijn rekening nam in deze film) is wat dat betreft nog het hoogtepunt van deze soundtrack. De dialogen zijn gelukkig prima te verstaan en het is een functionele track, die prima bij de film past, maar dus verder geen hoge ogen zal gooien. De mono-track heeft licht onze voorkeur.

Extra's

Op de eerste disk vinden we naast de film enkel het audiocommentaar terug. Op de tweede disc staan de rest van de extra´s. In tegenstelling tot de vorige release heeft deze SE een aardige selectie extra´s meegekregen. Jammer genoeg zijn geen van de extra´s voorzien van Nederlandstalige ondertiteling.

Audiocommentaar
Regisseur Wes Craven en producent Sean Cunningham (regisseur van Friday the 13th) leveren het audiocommentaar bij deze film. De snelheid van dit spoor is overigens niet aangepast, waardoor het geluid van de film zelf al snel asynchroon loopt met het beeld, maar bij een audiocommentaar is dit uiteraard niet zo storend. De heren zien de film voor het eerst sinds jaren weer terug en geven hun commentaar op luchtige wijze. De track is prettig om naar te luisteren en ondanks dat de heren na al die jaren niet alles meer weten, geven ze toch nuttige info. Apart om te horen was dat Wes Craven zelf niet eens weet wat nu precies de “Director´s Cut” is van zijn film, gezien het feit dat er zoveel versies van de film in omloop zijn.

Celluloid Crime of the Century (39:54)
Deze zeer interessante feature blikt met veel cast- en crewleden terug op het maken van deze controversiële film. Wes Craven en Sean Cunningham komen uiteraard aan het woord. Evenals veel castleden. Jammer genoeg ontbreekt de input van de twee meisjes. Het blijkt uit de verhalen van de andere acteurs wel dat actrice Sandra Cassel, die de rol van Mari speelt, vaak écht bang was tijdens het filmen dat er iets met haar zou kunnen gebeuren. Wat zeker heeft bijgedragen aan het feit dat haar angst erg overtuigend overkomt.

Scoring Last House (9:43)
Hoewel wij de score van deze film niet altijd even passend vonden, zitten er ook momenten in waarop de muziek zeer effectief werkt. David Hess was naast zijn rol als Krug ook nog muzikant, waarop Wes Craven hem vroeg om de soundtrack te verzorgen. Vooral de blues-muziek na de verkrachting van Mari gaf een extra dimensie aan de film en in deze featurette gaat David Hess dus dieper in op de soundtrack van de film. Met gitaar in de hand brengt hij zelfs enkele stukjes van de soundtrack ten gehore, waarbij zijn geheugen hem nog wel eens in de steek laat.

It´s Only a Movie “Featurette” (29:00)
Hoewel hier toch wat dubbele informatie in gegeven wordt, die ook in de “Celluloid Crime of the Century” zit, is dit toch een nuttige toevoeging. Ook zien we hier wel één van de meisjes (Lucy Grantham) terug, die echter maar kort aan het woord is.

Outtakes & Dailies (14:01)
Hier zien we ruw, ongemonteerd beeldmateriaal van enkele scènes uit de film. Het geluid is helaas verloren gegaan, maar je ziet goed hoe bepaalde shots gefilmd werden. Ook zie je hier een iets uitgebreide versie van de beruchte ingewanden scène.

Forbidden Footage (8:12)
Hier praten de makers over enkele scènes die voor de meeste opschudding hebben gezorgd. Waaronder de urine-scène, de scène waarin de ingewanden van één van de meisjes eruit worden gehaald, de scène waar Krug zijn naam in één van de meisjes kerft en de scène aan het eind waarin één van de moordenaars op “lullige” wijze te grazen wordt genomen. Dit is niet zo spectaculair als het klinkt en behalve wat extra beelden van de ingewanden scène zul je niet veel nieuws aantreffen hier, aangezien het meeste al gewoon in de film op disc 1 zit.

Trailers
Naast de originele “it´s only a movie” trailer van The Last House on the Left krijgen we ook nog drie promotionele trailers voor de kiezen van Strawdogs, Buchinmoo en de Japanse versie van The Ring .

“The Last House on the Left is a piece of trash!” zoals acteur Fred J. Lincoln het zo mooi uitdrukt in één van de featurettes. Hoewel de geloofwaardigheid van ´s mans filmkennis wel enigszins in twijfel getrokken dient te worden (hij maakte meer dan 200 pornofilms) heeft hij daar gedeeltelijk gelijk in. De film kent echter ook zijn goede kanten. Door de documentaire-achtige wijze waarop het geweld in beeld is gebracht, wordt het geweld niet verheerlijkt, waardoor de film wel moeilijk wordt om naar te kijken, maar dus ook als aanklacht gezien kan worden tegen het popcorngeweld van Hollywood. Beeld- en geluidskwaliteit zijn van low-budget niveau, maar je zult deze film niet snel beter te zien krijgen gezien de staat van het bronmateriaal. De extra´s maken deze DVD gelukkig wel helemaal af, waardoor het zeker voor fans van het genre een collector´s item is met zeer nuttige informatie. Een moeilijke, en in zekere opzichten zieke, film die veel mensen walgend naar de stop-knop zal doen grijpen. Eerst huren luidt dan ook het devies en zeg niet dat we je niet hebben gewaarschuwd dat dit geen doorsnee horrorfilmpje is.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Dutch FilmWorks.

Lees meer

• Vorige: IMAX - Haunted Castle 3D (DVD)
• Volgende: Towering Inferno, The (DVD)