The Defender

De Zweedse spierbundel Dolph Lundgren speelt in de film Lance Rockford. Een naam die staat als een huis. Als hoofd beveiliging van de Amerikaanse veiligheidsadviseuse Roberta Jones wordt hij gevraagd een missie te leiden die de Amerikaanse ‘war against terror’ in het voordeel van de Amerikanen zou kunnen beslechten. Rockford en zijn team dienen Jones te begeleiden naar een verlaten landhuis net buiten Boekarest (Roemenië) waar in het geheim onderhandelingen zullen gaan plaats vinden met een beruchte terrorist die qua uiterlijk en presentatie wel erg aan de nog immer voortvluchtige Osama Bin Laden doet denken.
Vanwege het controversiële karakter van de bijeenkomst, de Amerikaanse regering onderhandelt immers niet met terroristen, dient het treffen een absoluut geheim te blijven. Wanneer namelijk bekend zou worden dat er met deze man en zijn gevolg is gesproken, zou dit zeker leiden tot grote kritiek in het land met mogelijk het obligatoire aftreden van de president tot gevolg.
Jones en consorten komen veilig aan op genoemde locatie en zo op het eerste gezicht lijkt er niets aan de hand. Rockford instrueert zijn troepen en de ‘gasten’ komen zonder problemen aan op het landhuis. Het duurt echter niet lang voordat het is gedaan met de rust en vrede. Onbekenden nemen het landhuis onder vuur en maken zich op voor een bestorming, zodat Rockford en de zijnen zich gedwongen zien om samen te werken met de terrorist en zijn gevolg om het er levend van af te brengen.
De eerste aanvalsgolf wordt afgeslagen en als er wordt geconstateerd dat de aanvallers onderdeel uitmaken van het Amerikaanse leger wordt duidelijk dat er een vies spelletje wordt gespeeld. Is iedereen wel wie ze zeggen dat ze zijn…?

Dolph Lundgren, de ongekroonde koning van de B-film, speelt in deze film niet slechts de hoofdrol, maar maakt ook zijn regiedebuut. En toegegeven, dit doet hij lang niet zo slecht als ik van tevoren vreesde. Lundgren heeft duidelijk geleerd van alle actiefilms waarin hij heeft gespeeld en schotelt de kijker een degelijke actiefilm voor vol goed gechoreografeerde gevechten. Filmtechnisch weet hij me een aantal keren plezierig te verrassen via snelle/agressieve close-ups, slow-motion beelden en het ritmisch versnellen van het beeld gelijk aan de maat van de muziek. Verhaaltechnisch is het echter een ander verhaal. De film wil dolgraag overkomen als een politiek drama en niet verzanden in een standaard actiefilm, maar hierin slaagt Lundgren niet. Enkele verhaallijnen uit de film komen simpelweg te ongeloofwaardig en te geforceerd over. De prestaties van de cast, of het gebrek daarvan, spelen hier ook een rol in. Lundgren met al zijn ervaring komt wel weg met zijn rol als geharde veiligheidsagent, maar de overige teamleden en hoofdrolspelers zijn B- of C-sterren die niet veel verder komen dan het oplepelen van hun dialogen of het uitkramen van vuilmondige, foute oneliners. Jerry Springer in zijn rol als president van de Verenigde Staten, ja je leest het goed, spant hierin de kroon. Hij doet zo zijn best over te komen als charismatische man die het beste voor heeft met zijn onderdanen en stafleden, maar het enige dat hij doet is de kijker op zijn of haar lachspieren werken. De beste man komt denk ik nooit meer van het stigma van ‘talkshow’ presentator af.

De verhaallijn waarin Rockford en consorten moeten samenwerken met de ‘vijand’ om de ‘slechteriken’ buiten te houden, lijkt wel erg op het plot van Assault on Precinct 13, maar dit mag de pret niet drukken. Beter goed, of in dit geval matig, gejat dan slecht verzonnen.

Een hogere mate van realisme zou de film goed hebben gedaan. Het team van Rockford is in het begin verre van serieus bezig en besteden hun tijd met het maken van grappen of opmerkingen over vrouwen en drank. Het moge dan ook geen verrassing zijn dat de mannen en vrouwen als rijpe appelen vallen als de aanval begint. Hier hoort Rockford natuurlijk niet bij. De man van staal, die als een pater familias over zijn manschappen waakt, lijkt het haast onnatuurlijke vermogen te bezitten om alles wat vliegt te ontwijken en alles wat rent en slecht is te raken. Hij weet het zelfs voor elkaar te krijgen om niet te schreeuwen wanneer hij een salvo uit een automatisch geweer ‘opvangt’ met zijn ene arm om vervolgens met zijn andere arm iemand om te leggen door van veraf een dolk te werpen. Dit alles en de ongeloofwaardige politieke twisten leiden ertoe dat de film, die zogezegd zo graag serieus wil overkomen als een politiek drama, niets anders is dan een standaard actiefilm met een dun politiek randje. Desalniettemin moet worden gezegd dat Lundgren in veel slechtere films heeft gespeeld en dat de film voor een debuterend regisseur absoluut geen film is om je voor te schamen.

Beeldkwaliteit

De film staat in 1.78:1 anamorf op de DVD. Op de hoes staat abusievelijk het oorspronkelijke filmbeeld (1.85:1) vermeld. Kleuren zien er natuurlijk en goed verzadigd uit. De scherpte en detaillering van het beeld zijn ruim voldoende. Wellicht had de detaillering beter kunnen zijn als de film niet op een DVD-5 (enkellaags) was geplaatst. De film kent veel scènes die zich in de nacht afspelen, maar in deze scènes is het zwartniveau naar behoren. De DVD is onderverdeeld in slechts 6 hoofdstukken. De ondertiteling is wit en in een vreemd lettertype, maar wel goed leesbaar. Helaas is de ondertiteling iets te hoog in het beeld geplaatst. Omdat de DVD van het type DVD-5 is, ontbreekt een laagwisseling.

Geluidskwaliteit

Op de DVD staan een Dolby Digital 2.0 (192 kb/s bitrate) en een Dolby Digital 5.1 unwrapped (448 kb/s bitrate) geluidspoor. Unwrapped wil zeggen dat de track op elektronische wijze is vervaardigd vanuit de Dolby Digital 2.0 track. De Dolby Digital 5.1 track komt redelijk ruimtelijk over. De soundtrack van de film wordt goed naar de surround gestuurd en er klinken geregeld surroundeffecten (kogels, ontploffingen) uit de achterste boxen zodat er wel degelijk van een 5.1 effect sprake is. Bovendien wordt het LFE kanaal regelmatig aangesproken bij ontploffingen en door middel van de muziek. De dialoog is zuiver en helder en prima in het centrum gemixt.Enig minpunt is dat de achterste kanalen gezien het flinke aantal schietpartijen misschien nog meer had kunnen worden aangesproken. Al met al dus een soundtrack die je zou verwachten bij een hedendaagse actiefilm.

Extra's

We moeten het doen met enkel de originele filmtrailer. De trailer wordt in 4:3 weergegeven met 2.0 geluid en duurt ruim 2 minuten.

Het menu is statisch en bevat een screenshot uit de film.

In The Defender draait het om Lance Rockford (oudgediende Dolph Lundgren). Rockford is een beveiligingsagent van de Amerikaanse veiligheidsadviseuse Roberta Jones. Wanneer Rockford en zijn team worden ingezet in een geheime missie in het buitenland waar Jones wil onderhandelen met een notoire terrorist lijkt alles van een leien dakje te gaan. Totdat het team onder vuurr wordt genomen en ze het samen met de terrorist en zijn manschappen op moeten nemen tegen de indringers.
Beeld en geluid scoren een ruime voldoende, in tegenstelling tot de film die net geen voldoende scoort. De film wil graag overkomen als een politiek drama, maar is eigenlijk niets anders dan een actiefilm met een politiek randje. Verplichte kost voor fans van het genre of van Lundgren, maar een kijker met een wat meer ‘verfijnde’ smaak doet er het beste aan deze links te laten liggen.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Indies Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Corner, The (DVD)
• Volgende: CSI: Miami - Seizoen 2 (Afl. 2.13 - 2.24) (DVD)