Mad Max

“Mad” Max Rockansky (Mel Gibson) is een politieagent in het futuristische Australië, waar de straten geregeerd worden door agressieve motorbendes. Nadat Max de dood veroorzaakt van een lid van de bende die geleid wordt door de gevaarlijke Toecutter (Hugh Keays-Byrne), zweert de bende wraak. Die wraak komt in de vorm van de dood van Goose (Steve Bisley), de partner van Max. Deze besluit hierop te stoppen met het politiewerk en met zijn vrouw en kind het land in te trekken. Helaas lopen zij de bende van Toecutter tegen het lijf, wat uitmondt in een gevecht waarbij de sterkste zal overleven.

Mad Max uit 1979 is de eerste film uit de welbekende trilogie, die daarnaast bestaat uit klassieker Mad Max 2: The Road Warrior en het matige Beyond Thunderdome. Regisseur George Miller beschikte voor het eerste deel slechts over een beperkt budget, waardoor hij het onderste uit de kan moest halen om het verhaal met enige overtuiging te brengen. Dat deze aanpak succes had blijkt wel uit het feit dat Mad Max in de loop der jaren meer dan honderd miljoen dollar op wist te brengen, wat in schril contrast staat met de $400.000 waarvoor de film geschoten werd. Met een Australische regisseur en cast en een verhaal dat zich compleet afspeelt in het dorre Australische landschap is Mad Max een op en top Australische productie, die in het thuisland meerdere filmprijzen in de wacht sleepte. Opmerkelijk feit: omdat de studio bang was dat het publiek afgeschrikt zou worden door de Australische accenten werd besloten om voor de bioscooprelease alle dialogen in het Amerikaans na te synchroniseren. Zo ook de stem van de jonge Mel Gibson, voor wie Mad Max het lanceerplatform naar de superster-status zou vormen. Zijn acteerwerk mag in deze film dan wat minder verfijnd zijn dan tegenwoordig, toch zet Gibson een aardige acteerprestatie neer. Hetzelfde kan helaas niet gezegd worden van de overige leden van de cast, die zichtbaar moeite hebben met hun uitstapje in de wereld van het acteren. Het eenvoudige post-apocalyptische verhaal biedt niet veel meer dan een willekeurige B-film, maar de spectaculaire stunts maken veel goed. Ondanks dat Mad Max minder goed is dan het tweede deel uit de reeks is het toch een leuke film om een keer te bekijken, al is het alleen maar om de aftrap van de acteercarrière van Mel Gibson mee te maken.

Beeldkwaliteit

Mad Max is een film van 22 jaar oud, wat niet aan de beeldkwaliteit is te zien. We hebben hier namelijk te maken met een moderne videotransfer, die ondanks een aantal minpuntjes zeker niet tegenvalt. Ten eerste is de anamorfe weergave, in de oorspronkelijk verhouding van 2.35:1, meestal redelijk scherp en gedetailleerd met minimaal gebruik van edge enhancement. Van enkele scènes is de scherpte wat minder goed, maar dit is te wijten aan de filmstijl van de regisseur (veel soft-focus). Beeldruis en filmgrain vormen geen probleem in de transfer, en ook schaduwdetail en zwartniveau zijn acceptabel. Bij oude films wordt de leeftijd vaak verraden door een tegenvallende kleurverzadiging. Dit is echter niet het geval bij Mad Max, met kleuren die uitstekend vol op het scherm verschijnen. Maar er zijn tevens een paar onvolmaaktheden waar te nemen. Zo duiken er regelmatig kleine beschadigingen op in de vorm van witte en zwarte vlekjes, die soms op hinderlijke wijze in het oog springen. Ook de aliasing-artefacts, die in delen van het beeld met veel fijne lijntjes (bijvoorbeeld de voorkant van een auto) zichtbaar worden, vormen meerdere malen een storende afleiding. Over de plaatsing en leesbaarheid van de ondertiteling valt echter niets te klagen, en ook de indeling van de film in 23 tracks is in orde. Van deze tracks kunnen alleen die met oneven nummering via het menu geselecteerd worden.

Geluidskwaliteit

De vier talen waarin Mad Max beluisterd kan worden krijgen allen dezelfde behandeling in de vorm van een Dolby Digital 1.0 mono soundtrack. In deze moderne tijd waarin meerkanaals geluid een essentieel onderdeel vormt van de “Home Theater Ervaring” doet het mono-geluid logischerwijs wat gedateerd aan. Het is jammer dat men niet de moeite heeft genomen om het geluid op de huidige standaard te brengen, want deze film zou zeker geprofiteerd hebben van een 5.1-remix. Desalniettemin is het mono-geluid wel te volgen, al heeft de eerder genoemde Amerikaanse nasynchronisatie de geluidskwaliteit geen goed gedaan. Deze nasynchronisatie ligt er namelijk nogal dik bovenop, met als gevolg dat de dialogen onnatuurlijk hard klinken, terwijl het omgevingsgeluid een stuk zachter is. Het geheel doet een beetje denken aan een slecht ingesproken kung-fu-film, wat soms onbedoeld op de lachspieren werkt.

Maar hier biedt het medium DVD uitkomst! Als extra heeft Warner namelijk de originele Australische soundtrack toegevoegd, die uiteraard zeer welkom is. Deze track heeft geen last van nasynchronisatie (en de hiermee gepaard gaande nadelen), waardoor de dialogen beter in het geluidsbeeld passen, zonder er bovenuit te steken. Dit audiospoor verdient dus ten alle tijden de voorkeur. Na het luisteren naar de vermeende Australische accenten kan ik zeggen dat het hoogst overdreven was om deze na te synchroniseren. Voor ieder met een elementaire kennis van het Engels zijn de gesproken teksten zijn namelijk uitstekend te begrijpen. Toch is ook dit geluidsspoor niet zonder zijn gebreken. Het geluid klinkt namelijk, net als bij zijn Amerikaanse broertje, ietwat dof met een scherp randje in het hoog. Ook de dynamiek is wat beperkt. Verder bevat het geluid van beide tracks redelijk wat laag, maar het gebrek aan een los aangestuurde subwoofer zorgt ervoor dat het zware geronk van de motoren niet volledig tot zijn recht komt.

Extra's

Voor de DVD-release heeft men het originele Australische audiospoor als extra meegeleverd, die als onderdeel van het geluid besproken is.

Het grote pluspunt aan de DVD van Mad Max is de beeldkwaliteit, die zeker gezien de leeftijd van de film prima is. Het geluid is in mono-formaat, en kan als zodanig weinig indruk maken. Aangezien Mad Max vol met geluidsintensieve actie zit is het jammer dat de DVD-release niet het voorrecht van een DD 5.1 remix mag genieten. Toch valt er wat interessants over het geluid te vertellen: op de DVD is namelijk als extra het oorspronkelijke Australische geluidsspoor aanwezig, terwijl de tot nu toe verschenen VHS-versies vrijwel allemaal het Amerikaanse geluid hadden. Dit betekent dat veel mensen nu voor het eerst de mogelijkheid hebben om Mad Max te bekijken zoals die bedoeld is, zonder afgeleid te worden door de hinderlijke nasynchronisatie. Het is jammer dat men naast dit audiospoor geen noemenswaardige extra’s heeft kunnen vinden. Wie zich hier niet aan stoort haalt echter een vermakelijke film in huis, die een uitstekend begin vormt van de klassieke trilogie.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Warner Home Video.

Lees meer

• Vorige: 2001: A Space Odyssey (DVD)
• Volgende: Kundun (Special 2 disc edition) (DVD)
• Mad Max Collection (Blu-ray)