Fast Times at Ridgemont High

Jeff, Brad, Mike, Linda, Stacy en haar broer Brad zijn studenten op Ridgemont High, een Highschool in het Amerikaans dorpje Ridgemont. Het leven van de jonge scholieren gaat gepaard met de problemen waar veel tieners mee worstelen. Zo krijgen ze te maken met de sociale druk van het verliezen van hun maagdelijkheid, het maken van een beroepskeuze en het omgaan met sadistische leraren. En het blijkt dat ieder zijn eigen manieren heeft om deze problemen op te lossen...

Fast Times at Ridgemont High was in 1982 het debuut van regisseuse Amy Heckerling (Look Who’s Talking, Clueless). De film is gebaseerd op een boek van Cameron Crowe (Jerry Maguire, Almost Famous, Vanilla Sky), die eveneens het script voor de film schreef. Het boek van Crowe was het directe gevolg van zijn onderzoek naar het gedrag van tieners, waarvoor hij gedurende een jaar “undercover” op een Amerikaanse Highschool verbleef. Het zal dan ook niemand verbazen dat de verfilming van deze bestseller een rasechte Highschool-film is geworden, waarbij sexuele thema’s de boventoon voeren. In tegenstelling tot bepaalde andere films uit het genre (bijvoorbeeld tijdgenoot “Porky’s”) heeft men getracht een realistisch beeld van de sexueel onzekere tieners neer te zetten. Zaken als De Eerste Keer worden dan ook weinig geromantiseerd weergegeven. Wat verhaal betreft bevat Fast Times geen ingewikkeld plot of een diepzinnige boodschap, en heeft bovendien geen echte hoofdpersoon. Hierdoor mist de film een duidelijke richting en structuur. Ook op humoristisch vlak wordt de kijker enigszins teleurgesteld. Het acteerwerk is echter dik in orde. Niet echt vreemd, aangezien een aantal rollen in Fast Times wordt vertolkt door acteurs en actrices die begin jaren ’80 de eerste schreden op het acteerpad zetten, maar tegenwoordig grote bekendheid genieten. Zo zien we onder meer Jennifer Jason Leigh, Forest Whitaker, Anthony Edwards en Eric Stoltz en is Sean Penn lekker op dreef als “surfer-dude” Jeff Spicoli. Tevens is er een minuscuul rolletje weggelegd voor een destijds piepjonge Nicolas Cage (onder zijn echte naam Nicolas Coppola). Fast Times at Ridgemont High geeft een quasi-realistisch beeld van de Amerikaanse schoolgaande jeugd begin jaren ’80, en zal als gevolg veel Amerikanen in gedachten terugvoeren naar hun eigen Highschool-tijd. Helaas ontbreekt voor ons Nederlandse kijkers deze nostalgische waarde. Wat resteert is een gedateerde film die naar mijn mening weliswaar aardig is om een keer te bekijken, maar ook niet meer dan dat. Persoonlijk vind ik het op de cover vermeldde predikaat “cult-klassieker” dan ook enigszins overdreven, maar er zullen vast liefhebbers van de film zijn die het hier niet mee eens zijn.

Beeldkwaliteit

Het beeld van Fast Times at Ridgemont High staat niet in de oorspronkelijke verhouding van 1.85:1 op de DVD. Bij de overgang naar DVD is de beeldverhouding namelijk gewijzigd naar 1.78:1, een klein en acceptabel verschil. Verder is de transfer anamorf, waardoor breedbeeld-bezitters in principe van een scherper beeld kunnen genieten. Helaas mag dit niet echt baten, want het eerste dat opvalt aan het beeld is dat de scherpte zwaar tegenvalt. Bij close-ups valt het nog wel mee, maar zodra de wat wijdere shots op het scherm verschijnen is de scherpte niet veel beter dan die van een VHS-tape. Een positieve kant van dit verhaal is dat de gebruikelijke methoden om de scherpte kunstmatig te verhogen (met name edge enhancement) vrijwel compleet achterwege zijn gebleven, waardoor het beeld zijn natuurlijke uitstraling heeft behouden. Naast de tegenvallende scherpte komt het gedateerde karakter eveneens naar boven als we kijken naar het lage schaduwdetail en de weergave van de kleuren, die over het algemeen iets aan de fletse kant is. Uitzondering hierop zijn de (te) felle roodtinten, die menigmaal neigen naar oververzadiging. Een ander minpuntje is het verschijnen van enkele kleine compressieartefacten. Toch valt er wat positiefs over het beeld te zeggen. Ondanks dat er regelmatig kleine vlekjes in het beeld opduiken is de print namelijk onverwacht schoon. Ook de aanwezige filmgrain is slechts licht van aard en wordt hierdoor nergens storend. De ondertiteling staat goed laag in het beeld en is prima leesbaar. De laagwisseling (na circa 57 minuten) is eveneens perfect verzorgd en nauwelijks merkbaar. Desondanks mag het duidelijk zijn dat de beeldkwaliteit over het geheel gezien nogal wat minpunten heeft. Deze zijn echter vaak terug te voeren op de hoge leeftijd van de film en als zondanig vrij onvermijdelijk, waardoor deze DVD op beeldgebied toch nog een magere voldoende weet te scoren.

Geluidskwaliteit

Voor de DVD-release van Fast Times at Ridgemont High is het oorspronkelijke monogeluid niet opgewaardeerd naar de moderne zeskanaals-standaard. Het geluid vinden we dan ook als een Dolby Digital 2.0 mono-track (192kb/s) op het schijfje terug. Naast het feit dat het spoor geen surround- of LFE-activiteit ten gehore brengt heeft het die kenmerkende weinig dynamische, doffe, blikkige klank van een gedateerd audiospoor. Hierdoor komt met name de soundtrack, die bestaat uit bekende muziek uit de jaren ’80, totaal niet tot zijn recht. Dialogen zijn echter altijd prima te verstaan, al steken ze soms op onnatuurlijke wijze boven het overige geluid uit. Waarschijnlijk is dit laatste echter te wijten aan ADR (Automatic Dialog Replacement, het achteraf nasynchroniseren van slecht verstaanbare dialogen) en dus geen gevolg van een slechte audiotransfer. Desondanks mag het duidelijk zijn dat deze DVD op geluidsgebied slechts zeer weinig indruk kan maken.

Extra's

Ondanks dat de film al zo’n 20 jaar oud is en deze DVD (in ieder geval naar mijn bescheiden mening) niet bepaald een “grote” release is, heeft men wel degelijk moeite gedaan om de toegevoegde waarde van het schijfje te vergroten. De geïnteresseerde kijker treft op het schijfje namelijk een aantal informatieve extra’s aan, die helaas niet Nederlands ondertiteld kunnen worden (maar wel in het Engels, Duits en Frans).

Als eerste kan men tijdens de film naar de gesproken toelichting luisteren van regisseuse Amy Heckerling en schrijver Cameron Crowe. Het commentaar bestaat voornamelijk uit het ophalen van herinneringen aan onder meer de acteurs (vooral aan Sean Penn), de casting en de sets, waarbij uiteraard een aantal leuke anekdotes boven water komt. Beide sprekers hebben genoeg te vertellen, zonder dat daarbij al te lange stiltes vallen, en praten zelfs na de aftiteling nog ongeveer 8 minuten door over het succes en de kracht van de film. Misschien niet de meest informatieve commentaartrack ooit, maar desondanks toch een leuke aanvulling op de film.

Overigens is het op het eerste gezicht opmerkelijk dat men in de commentaartrack regelmatig spreekt over allerlei verwijderde fragmenten of alternatieve takes, terwijl deze helaas niet op het schijfje terug te vinden zijn. Dezelfde commentaartrack geeft echter ook aan waarom: Universal heeft namelijk in 1985 al het ongebruikte materiaal van Fast Times bij het grof vuil gezet. Erg jammer, want het aanvullend beeldmateriaal zou een welkome toevoeging zijn geweest.

De tweede en tevens meest boeiende extra draagt de naam “Reliving Our Fast Times on Ridgemont High” en is een documentaire van maar liefst 39 minuten. Hierin kijken cast en crew in recente interviews terug op de opnames van de film. Achtereenvolgens passeren vrijwel alle karakters uit de film de revue, en lichten de makers de keus voor bepaalde acteurs toe. Daarbij komen een aantal opmerkelijke zaken aan het licht, zoals het feit dat Nicolas Cage serieus overwogen werd als een van de hoofdrolspelers van de film. Vanwege zijn lage leeftijd (hij was destijds 17 jaar jong) en de daarmee gepaard gaande beperking van het maximaal aantal werkuren werd hij echter gepasseerd en kreeg de oudere Judge Reinhold de rol.

De volgende twee toevoegingen stellen de kijker in staat om rechtstreeks naar bepaalde delen van de film te springen. Bij “Hangouts of Ridgemont High” gaat het om 4 fragmenten waarin belangrijke gebouwen en locaties (bijvoorbeeld het winkelcentrum en de school) een rol spelen, terwijl “Music Highlights” je laat kiezen uit 19 scènes waarin de soundtrack naar voren komt.

Tenslotte ontbreken ook standaard extra’s als een trailer (1.33:1, DD 2.0), productie-aantekeningen (8 schermen tekst) en cast en crew bio- en filmografieën (8 stuks) niet.

Daarnaast bevat het schijfje tevens een aantal verborgen extra’s. Waar deze te vinden zijn staat uiteraard beschreven op de Easter Egg-pagina van DVD.nl.

Fast Times at Rigdgemont High is een echte Amerikaanse Highschool-film uit 1982. Persoonlijk vind ik de film, die overduidelijk een product van de jaren ’80 is, niet echt bijzonder, maar het schijnt dat Fast Times toch een groot aantal fans heeft. Helaas kunnen deze slechts ten dele blij zijn met de onlangs verschenen DVD-release. Met zijn tegenvallende scherpte en gedateerde monogeluid valt de DVD op audiovisueel gebied namelijk nogal tegen. Desondanks heeft het schijfje door de aanwezigheid van een klein aantal interessante extra’s (met een amusante commentaartrack en 39 minuten durende documentaire als uitblinkers) wel degelijk een meerwaarde. Bij het overwegen van de aanschaf zullen geïnteresseerden dus voor zichzelf uit moeten maken of de amusementswaarde van de film en de bescheiden extra’s opwegen tegen de tegenvallende beeld- en geluidskwaliteit.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Columbia Tristar Home Video.

Lees meer

• Vorige: Assepoester 2 – Dromen Komen Uit (DVD)
• Volgende: Dracula 2002 (DVD)