Panic Room

Meg Altman (Jodie Foster), pas gescheiden van de rijke Stephen Altman (Patrick Bauchau), betrekt samen met haar dochter Sarah (Kristen Stewart) een nieuw huis. Het is een prachtig gebouw; drie verdiepingen, hardhouten vloeren, zes open haarden en… een hele bijzondere kamer. De vorige eigenaar was namelijk een paranoïde rijke stinkerd die een 'schuilkelder', een zogeheten “panic room”, heeft laten bouwen. Deze kamer is voorzien van betonnen muren met dikke stalen platen, een eigen telefooncircuit, een intercomsysteem met bewakingscamera’s en genoeg voorraden om een kleine oorlog mee door te kunnen komen. Op hun eerste nacht in het huis gaan Meg en Sarah rustig slapen terwijl buiten een groot onweer woedt. Ze hebben niet door dat drie inbrekers zichzelf toegang verschaffen tot het kolossale huis. Op het nippertje weten Meg en Sarah in de panic room te vluchten, de woedende inbrekers buiten sluitend. Helaas is Meg vergeten om de aparte telefoonlijn aan te sluiten, wat betekent dat ze wel veilig zijn voor de inbrekers, maar ook als ratten in de val zitten. Nu begint een kat- en muisspel tussen de inbrekers en de dames waarin beide partijen zowel fysiek als qua vernuft zeer aan elkaar gewaagd zijn.

Na het meesterlijke Fight Club uit 1999 kun je wel begrijpen dat ik vol spanning zat te wachten op wat Fincher met Panic Room zou afleveren. Mijn verwachtingen waren een ingetogen film die wat gas zou terugnemen ten opzichte van zijn voorganger. Net als Fincher jaren eerder deed met The Game ten opzichte van Se7en. Wat ik niet had verwacht was dat dit een zeer spannende thriller zou worden. Ik zag deze voor het eerst in de bios en volgens mij staan de nagelafdrukken nu nog steeds in het imitatiefluweel. Fincher weet met zijn vlekkeloze camerawerk, montage en regie, gecombineerd met een sfeervolle soundtrack, een ambiance te creëren die werkelijk zijn weerga niet kent. Van de vloeiende en prachtige computer-enhanced camerabewegingen door het huis, tot de beklemmende duistere cinematografie, alles is in het werk gesteld om de spanning maximaal te versterken. Daarnaast toont vooral Jodie Foster wat een uitstekende actrice ze is. Ik ben bijna blij dat Nicole Kidman haar enkel brak en nee moest zeggen tegen deze film. Kidman heeft trouwens wel een klein rolletje in de film gekregen. Ze mocht de stem inspreken van de minnares van Stephen Altman. Het acteerwerk is in ieder geval prima in orde, en dat mag ook wel, want je zit toch anderhalf uur met dezelfde personages opgescheept. Vooral de inbrekers Junior en Burnham, gespeeld door respectievelijk Jared Leto en Forest Whitaker, zijn erg goed neergezet, zij het enigszins stereotiep. Ook Dwight Yoakam is goed als de duistere Raoul. Terwijl Raoul enorm veel dreiging uitstraalt, brengt Junior´s personage de nodige humor in de film, ondanks dat hij de meest geflipte ideeën heeft. Forest Whitaker schittert tenslotte als de sympathieke slechterik Burnham. Wat de film zo spannend maakt is de interactie tussen de twee “kampen” van de vrouwen en de inbrekers. Ze zijn elkaar steeds net even te slim af en dat zorgt voor een ongekende spanning. Fincher heeft met deze film helaas niet de lof geoogst die hij wat mij betreft verdient. Het is een spannende thriller en een onderschat werk van een regisseur in zijn element.

Beeldkwaliteit

Het beeld op deze DVD wordt gepresenteerd in de 2.40:1 verhouding en staat anamorf op de schijf. De kwaliteit van deze transfer is werkelijk subliem. Fincher filmt graag extreem donker en een transfer als deze staat of valt dan ook met de weergave van de donkere gedeelten en de schaduwen. Om voor de volle 100% van alle details te kunnen genieten is een goed afgestelde TV zeker noodzakelijk bij deze film. Het zeer goede schaduwdetail is één van de grote voordelen van deze transfer. Er zijn ook scènes waar Fincher wat meer contrast hanteert en het schaduwdetail bewust laag houdt. Scherpte is verbluffend goed. En de transfer heeft slechts een lichte filmgrain die echter totaal niet storend is. Edge enhancement is nauwelijks aanwezig en ik heb geen storende compressieproblemen kunnen ontwaren. De Nederlandse ondertiteling staat netjes leesbaar onder in beeld. De film is verdeeld in 28 chapters, complimenten!

Geluidskwaliteit

Je kunt op deze DVD kiezen tussen een Engelse Dolby Digital 5.1 track (448 Kbit/s), of een Engelse DTS 5.1 track (754 Kbit/s). Beide tracks klinken werkelijk fenomenaal. Dit is echt een film die het moet hebben van de soundtrack. Het geluid weet een prachtige sfeer te creëren, met een subtiele ambiance. Hiervoor wordt zeer goed gebruik gemaakt van de beschikbare kanalen. Vooral in het gedeelte waarin de camera het huis verkent wordt een zeer kleurrijk geluidsbeeld gecreëerd met bijvoorbeeld regeneffecten en andere ruimtelijkheden. Ook in de minder rustige stukken blijft de soundtrack verbazen, met een uitstekende dynamiek en wederom een goed gebruik van de surroundkanalen. Ook het LFE-kanaal wordt veel benut, met een subtiel gerommel om de spanning te verhogen en een agressieve ondersteuning voor de meer hectische scènes. Het huis lijkt werkelijk te gaan leven door deze soundtrack en wordt hierdoor een personage op zichzelf. Dit is natuurlijk de eerste verdienste van het goede sounddesign, maar ook van de goede Dolby en DTS tracks op deze DVD. Met slechts wat lichte verschillen tussen beide tracks. Het DTS spoor had wat meer definitie in het laag en heeft dus een lichte voorkeur, maar allebei klinken de audiosporen zeer indrukwekkend.

Extra's

Helaas staan er slechts een teaser en een aantal filmografieën op de DVD. Er is sprake van een Special Edition die nog moet gaan komen. Natuurlijk is het schijfje hierdoor wel optimaal benut voor beeld- en geluidskwaliteit, maar feit blijft dat de extra´s dus teleurstellen. De anamorfe menu´s zijn wel zeer fraai geanimeerd en uitgevoerd.

Panic Room is een ingetogen en tegelijkertijd meesterlijk spannende film, vooral Jodie Foster blinkt uit in haar rol als Meg Altman en de combinatie tussen humor en spanning is zeer goed gevonden. De beeldkwaliteit is werkelijk subliem, enige aanmerking is wat lichte filmgrain, maar dit mag absoluut de pret niet drukken. De geluidskwaliteit van zowel de Dolby, als de DTS track is perfect te noemen, dit is echt een film waarbij het geluid zijn eigen rol aanneemt en op een prachtige manier sfeer weet op te roepen. Helaas blijft deze DVD een topper status onthouden vanwege het bijna totale gebrek aan extra´s. Deze film schreeuwt om dezelfde “royal treatment” als de DVD van Fight Club kreeg. Een onderschatte film op een technisch perfect, maar verder kaal, schijfje.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Eigen Collectie.

Lees meer

• Vorige: 51st State, The (DVD)
• Volgende: Resident Evil (SE) (DVD)