Rainbow - Live in Munich 1977

Na de release van de elpee Long Live Rock ’n Roll ging Rainbow op tournee en kwam zo ook op 20 oktober 1977 in de Olympiahalle in München terecht. Bijna was het concert niet doorgegaan. Het concert was gepland voor de 19e oktober, maar gitarist Ritchie Blackmore werd kort na het voorafgaande concert in Wenen opgepakt door de politie vanwege een aanvaring met een zaalmanager (zanger Ronnie James Dio maakt hier nog een opmerking over tijdens het concert). Omdat de band de 20e vrij was is het concert een dag verschoven. Men had namelijk al afspraken gemaakt met Rockpalast om het concert te filmen voor de Duitse TV. Die opnames staan nu op deze DVD.

De setlist is als volgt:

Kill The King
Mistreated
Sixteenth Century Greensleeves
Catch The Rainbow
Long Live Rock ‘N’ Roll
Man On The Silver Mountain
Still I’m Sad
Do You Close Your Eyes

Toen Ritchie Blackmore in 1975 Deep Purple verliet begon hij met de leden van Elf z’n eigen Ritchie Blackmore’s Rainbow. De gitaarvirtuoos staat bekend als een behoorlijke egotripper en dat botste nog al eens met de mensen in z’n omgeving. Hij verwisselde vaker bandleden dan een normaal persoon z’n sokken en ten tijde van dit concert was Blackmore al weer toe aan z’n vierde line-up in twee jaar. Alleen zanger Ronnie James Dio is sinds het begin van Rainbow aanwezig. De band bestond ten tijde van dit concert uit Ritchie Blackmore (gitaar), Ronnie James Dio (zang), Cozy Powell (drums), Bob Daisley (bas) en David Stone (keyboards).
Het gehele concert staat op deze DVD. Er is niet in geknipt en elk moment tussen de nummers is de camera gefocust op Ritchie Blackmore. Maar er zijn dan ook lui die elke beweging van Blackmore, al betreft het het stemmen van z’n snaren, als een virtuositeit beschouwen. Gezien de huidige maatstaven is het concert uitermate traag gemonteerd. Geen flitsende shots, scheve camera’s of snelle inzoom. Nee, het betreft hier lange shots, waarbij je de muzikanten eens op je gemak kunt bekijken, met als kanttekening dat de band blijkbaar met name om Blackmore, Dio en in iets mindere mate drummer Powell draait. Toetsenist David Stone en bassist Bob Daisley worden namelijk door Rockpalast nauwelijks in het gebeuren betrokken. David Stone krijgt bij het begin van Still I’m Sad nog wel een beetje ruimte in een (korte) solospot. Ook Cozy Powell krijgt z’n (te lange) drumsolo. Hij was een geweldige en strakke drummer, maar zo’n drumsolo op een DVD haalt de vaart er behoorlijk uit.
Wie live opnames met Blackmore kent weet dat een nummer nooit op de studiomanier wordt gespeeld. Diverse improvisatie-uitstapjes richting klassieke muziek zijn aan de orde van de dag. Het overbekende Alle Menschen Werden Brüder uit de 9e symfonie van Beethoven komt ook aan de orde (Rainbow zou het later nog opnemen voor de Difficult To Cure elpee), net als stukjes Bach en fragmenten van Deep Purple, naast de complete song Mistreated (al wordt het nummer door Dio niet met zoveel dramatiek gezongen als David Coverdale dat kan). De band is goed op dreef en het pompende drumwerk van Powell zet een stevige toon, die het hele concert wordt volgehouden. Dio is goed bij stem en er is af en toe zowaar een glimlach van Blackmore te zien. Hij speelt zeker niet foutloos, maar dat is ook niet vreemd als je net drie dagen in een cel hebt gezeten en pas een paar minuten voor de show aanwezig bent. Het blijft echter een genot om naar hem te kijken. Zijn act met het stukslaan van een gitaar ontbreekt ook deze avond niet. Het concert wordt afgesloten met een fragment van Somewhere Over The Rainbow uit The Wizzard of Oz. Einde van een toch wel legendarische en energieke avond.

Beeldkwaliteit

Het concert is op video opgenomen door de Duitse televisie. Dat had toentertijd een standaard beeldformaat van 1.33:1 en zo staat het concert ook op de DVD. De opnames hebben nogal wat last van interferentie, vooral in het begin van het concert. Dat toont zich in horizontale strepen die door het beeld lopen (zie screenshot 1). Verder is er een behoorlijke hoeveelheid beeldruis aanwezig. De lichtshow is vrij minimaal. Er worden voornamelijk spotlights gebruikt voor de muzikanten, waardoor het geheel vrij donker blijft. Als er dan toch felle lampen worden gebruikt krijgen de muzikanten door de overstraling een soort kleurhalo om zich heen (zie screenshot 3). De scherpte is ook niet optimaal, mede door de hoeveelheid beeldruis.
De opnames zijn 30 jaar oud en gezien dat feit valt het nog alleszins mee. Maar de indruk is wel dat er weinig is geprobeerd om het beeld met de huidige technieken iets op te krikken.
Elk nummer heeft zijn eigen chapterstop, acht in totaal dus. Dat is logisch, maar met nummers die meer dan 25 minuten duren (Still I’m Sad) hadden er mogelijk ook een paar chapterstops gemogen bij de diverse solospots.

Geluidskwaliteit

Waar het beeld geen opknapbeurt heeft gekregen is dat bij het geluid wel gedaan. Alles is geremastered en klinkt uitermate goed. Op de DVD zijn drie geluidssporen aanwezig, een Dolby Digital 2.0 (192 kb/s), een Dolby Digital 5.0 (448 kb/s) en een DTS (754 kb/s). Het Dolby Digital 2.0 kanaal is het meest authentiek, daar de originele opname op twee sporen is gemaakt. Voor de DVD zijn er met de huidige technieken twee surroundtracks gecreëerd. Deze tracks geven een ruimtelijk karakter aan het geheel, waarbij het DTS kanaal iets opener en voller klinkt dan het Dolby Digital 5.0 kanaal. Maar in alle kanalen van de surrounds is hetzelfde geluid te horen en voegen, behalve het ruimtelijke effect, niets toe aan het origineel. Het LFE kanaal wordt niet gebruikt, maar dat is geen gemis daar het laag van de bassdrum en de basgitaar prima overkomt in de overige kanalen. Vanwege de authenticiteit en de weinige toevoeging van de surroundkanalen gaat de voorkeur toch uit naar het Dolby Digital 2.0 kanaal.

Extra's

Het geanimeerde hoofdmenu van de DVD is in 1.33:1 beeldformaat, met een fragment van Long Live Rock ’n Roll in Dolby Digital 2.0 (192 kb/s) als achtergrondmuziek. Het special features menu heeft een fragment van Man On The Silver Mountain als achtergrondmuziek, terwijl er bij het tracklist menu Mistreated wordt gebruikt. Alle extra’s hebben 1.33:1 beeldformaat.

Promo video’s (15 min)
Voor de promotie van de elpee Long Live Rock ’n Roll zijn er drie video’s gemaakt. Alle drie zijn opgenomen in een kleine studio, waar de band drie nummers speelt. Het enige verschil tussen de video’s is de kleding die de bandleden dragen. Het geluid bij deze video’s is mono.

Interviews (31 min)
Twee interviews, één met bassist Bob Daisley en één met tourmanager Colin Hart. Daisley haalt oude herinneringen aan de band Rainbow op (waaronder het incident in Wenen, waardoor Blackmore werd gearresteerd). Het tweede deel is een interview met tourmanager Colin Hart. Hij werkte al met Ritchie Blackmore tijdens Deep Purple en stapte met Blackmore over naar Rainbow. Hij verteld over de samenwerking met Blackmore en de rest van de band en ook weer het Wenen-incident.
Alles is in het Engels en niet ondertiteld.

Foto galerij
25 foto’s van de bandleden van Rainbow als ook een paar memorabilia.

Slide Show met Audiocommentaar (40 min)
Een 40 minuten lang verhaal over de geschiedenis van Rainbow. Zeer uitgebreid en zeer informatief! Tijdens het commentaar krijg je still-momenten van het Münchenconcert te zien.

Boekje
Een vijf pagina tellend boekje met de geschiedenis van Rainbow opgeschreven door Simon Robinson.

Replica Toerboekje
Een replica van het originele toerboekje dat tijdens de Europese toer van 1977 werd verkocht. Met profielen van de bandleden (al komen Stone en Daisley er ook hier bekaaid af).

Op 20 oktober 1977 speelde Rainbow een uitstekende show in de Olympiahalle in München. Het concert ging bijna niet door vanwege een arrestatie van Ritchie Blackmore een paar dagen eerder in Wenen. Het concert begon uren later dan gepland en werd gefilmd door het programma Rockpalast voor de Duitse TV. De band is blijkbaar opgefokt door het voorval in Wenen, want de adrenaline straalt van de bandleden af. Het concert is een uitstekende performance.
De beeldkwaliteit is niet meer van deze tijd. Het ziet er niet zo best uit. De geluidskwaliteit is prachtig opgeknapt en geremastered. Er is de keuze uit drie geluidssporen, waarvan er twee surroundgeluid hebben. Toch gaat de voorkeur uit naar het originele stereogeluid, wat het meest authentiek klinkt.
Door de interessante en informatieve extra’s is deze DVD een verplichte aanschaf voor elke rocker. Het bijgeleverde toerboekje geeft de DVD nog iets meer cachet.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door PIAS.

Lees meer

• Vorige: Two Thousand Maniacs! (DVD)
• Volgende: Final Destination 3 (DVD)