Dangal

Mahavir Singh Phogat (Aamir Khan) was vroeger een getalenteerd worstelaar, maar heeft na een blessure zijn carrière op moeten geven. Zijn droom is om, als hij eenmaal een zoon heeft, hem in zijn voetsporen te laten treden. Hij en zijn vrouw Daya (Sakshi Tanwar) krijgen echter vier dochters en de droom van Mahavir valt in duigen. Als zijn oudste dochters Geeta (Zaira Wasim) en Babita (Suhani Bhatnagar) echter twee oudere jongens flink te grazen hebben genomen is Mahavir vastbesloten: zijn dochters gaan worstelen. Tegen alle normen en waarden in, want meisjes horen niet aan vechtsport te doen. Mahavir dult geen tegenspraak, ook niet van zijn vrouw en dochters. Hij traint ze zelf, vanaf 5 uur in de ochtend en na school tot in de avond. Totdat het tijd wordt dat Geeta haar eerste wedstrijd moet worstelen. Haar tegenstanders zijn alleen maar jongens en de kans dat ze daarvan kan winnen is bijzonder klein. Maar Geeta gaat er voor, want een ding durft ze niet: haar vader teleurstellen.

Wie regelmatig door de catalogus van Netflix bladert zal wel eens een Bollywood-film zijn tegengekomen. De meeste zullen misschien niet veel zeggen, vaak zijn het romantische komedies met de nodige liedjes en dansscènes. Zo niet Dangal, geproduceerd door acteur/producent Aamir Khan, die zelf ook de hoofdrol speelt. Khan gaat altijd voor kwaliteit in plaats van kwantiteit en werkt niet aan meerdere films tegelijkertijd, omdat hij al zijn aandacht aan één product wil geven. Khan is een man die vaak sociaal bewogen films maakt. Hij brak door met Lagaan (2001), dat een Oscarnominatie voor Beste Niet-Engelstalige film vergaarde. Ook het door hemzelf geregisseerde Taare Zameen Par (2007), waarin hij tevens de hoofdrol speelt, is een pareltje dat hoog in de IMDB Top 250 staat. Datzelfde geldt voor Dangal, dat worstelaar of worstelen betekent in Hindi. Dat is ook precies waar deze film over gaat, maar dan voor meisjes. Het bijzondere is dat het een waargebeurd verhaal betreft, waarbij een vader zijn twee jonge dochters aanzet om te gaan worstelen. Op een bijna tirannieke manier traint hij ze, waardoor de meisjes hun jeugd dreigen te missen. Het gaat vader vooral om zijn eigen droom te vervullen, niet om het welzijn van zijn kinderen. Althans, dat is de eerste gedachte. Er zit een moment in de film waarbij de meisjes tot het besef komen dat ze misschien nog niet zo slecht af zijn met zo’n vader. En dat is ook de boodschap van de film; grijp de kans als je die wordt geboden, anders kom je in een stramien van tradities terecht en dat pakt voor meisjes vaak veel minder goed uit dan voor jongens.
De film schuurt soms tegen het sentimentele aan, maar slaat nooit door. Het tempo is bij vlagen ook wat stroperig en de film had ook best wat korter mogen zijn. Aamir Khan breekt echter een lans voor het vrouwenworstelen en probeert het uit het verdomhoekje te halen. De prachtige choreografie van de worstelscènes in de film helpen daarbij enorm. Petje af voor de jonge actrices Fatima Sana Shaikh en Zaira Wasim, die overtuigende worstelaarsters spelen. De film als geheel en hun spel in het bijzonder inspireert meisjes om een extra stap te zetten en buiten de gangbare tradities te treden. Want waar je in eerste instantie tegen een hoop verzet kunt aanlopen, krijg je later de waardering voor je successen en je doorzettingsvermogen. Zelfs de overheid zag het belang van deze film voor meisjes en stelde een belastingontheffing in voor vertoningen door het hele land. Wat voor worstelende meisjes in India geldt, gaat ook bij ons op voor Dangal. In eerste instantie denk je ‘wat moet ik er mee’, maar als je het dan een kans geeft blijkt het zeer de moeite waard te zijn.

Een oud-worstelaar wil dat zijn dochters ook gaan worstelen. Op een tirannieke manier traint hij ze, zodat ze mee kunnen doen aan landelijke wedstrijden. De meisjes beseffen niet dat hun eigenlijk een bijzondere kans om een leven te krijgen buiten de standaard tradities. Dangal is geproduceerd door Bollywood-ster en speelt zelf de hoofdrol. Het is een inspirerende film die opkomt voor meisjes en jonge vrouwen, niet alleen in de worstelsport, maar voor alle sporten. De film schuurt soms tegen het sentimentele aan en heeft soms een stroperig tempo, maar het blijft nog steeds zeer de moeite waard. Het is geen traditionele Bollywood-film met vrolijke liedjes en dansjes, maar met songs die inhoudelijk bijdragen aan het verhaal. Wie open staat voor een film uit een andere cultuur zal van Dangal geen spijt krijgen.

Lees meer

• Vorige: Victoria & Abdul (Blu-ray)
• Volgende: Tomb Raider (2018) (Bioscoop)